Nowa definicja przypadku COVID-19 na potrzeby nadzoru epidemiologicznego

31 października 2020 r. Ministerstwo Zdrowia opublikowało nową definicję przypadku COVID-19 na potrzeby nadzoru epidemiologicznego nad zakażeniem koronawirusem SARS-CoV-2.

Tego samego dnia szef resortu Adam Niedzielski w mediach społecznościowych zaznaczył, że nowa definicja przypadku COVID-19 na potrzeby nadzoru epidemiologicznego traktuje już test antygenowy jako wystarczające potwierdzenie zachorowania. Jakie jeszcze zmiany wprowadza nowa definicja?

Nowa definicja przypadku COVID-19 na potrzeby nadzoru epidemiologicznego traktuje już test antygenowy jako wystarczające potwierdzenie zachorowania.https://t.co/NiSYDFb22t

— Adam Niedzielski (@a_niedzielski) November 1, 2020

Nowa definicja przypadku COVID-19 na potrzeby nadzoru epidemiologicznego - kryteria kliniczne, diagnostyki obrazowej i laboratoryjne

1) Kryteria kliniczne

Każda osoba, u której wystąpił co najmniej jeden z poniższych objawów:

• kaszel,
• gorączka,
• duszność,
• utrata węchu o nagłym początku,
• utrata lub zaburzenia smaku o nagłym początku

CZYTAJ TEŻ: Duszność: jeden z najgroźniejszych objawów COVID-19

2) Kryterium diagnostyki obrazowej

Zmiany w obrazie radiologicznym płuc wskazujące na COVID‐19

3. Kryteria laboratoryjne¹

• wykrycie kwasu nukleinowego SARS-CoV-2 z materiału klinicznego
• wykrycie antygenu/ów wirusa SARS-CoV-2 z materiału klinicznego,

Nowa definicja przypadku COVID-19 na potrzeby nadzoru epidemiologicznego - kryteria epidemiologiczne

Każda osoba, która w okresie 14 dni przed wystąpieniem objawów spełniała co najmniej jedno z następujących kryteriów:

1) miała bliski kontakt z osobą, u której stwierdzono zakażenie SARS-CoV-2 (kontakt z przypadkiem potwierdzonym lub prawdopodobnym).

Jako bliski kontakt należy rozumieć:

• przebywanie w bezpośredniej bliskości (twarzą w twarz) z osobą chorą, w odległości mniejszej niż 2 m przez ponad 15 minut,
• bezpośredni kontakt fizyczny z osobą zakażoną wirusem SARS-CoV-2,
• bezpośredni kontakt bez środków ochronnych z wydzielinami osoby z COVID‐19 (np. dotykanie zużytej chusteczki higienicznej, narażenie na kaszel osoby chorej),
• kontakt na pokładzie samolotu lub innych środków transportu zbiorowego obejmujący:

a) osoby zajmujące dwa miejsca (w każdym kierunku) od osoby z COVID‐19;

b) osoby towarzyszące w podróży lub sprawujące opiekę nad osobą z COVID‐19, członkowie załogi obsługujący sekcję, w której znajduje się chory.

Uwaga: W przypadku ciężkich objawów u osoby z COVID‐19 za bliski kontakt należy uznać wszystkich pasażerów znajdujących się w sekcji lub na pokładzie środka transportu, w której ta osoba przebywała, a w przypadku jej przemieszczania się po środku transportu na całym jego pokładzie.

• personel medyczny lub inna osoba bezpośrednio opiekująca się chorym z COVID‐19 lub osoba pracująca w laboratorium bezpośrednio z próbkami osób z COVID‐19 bez odpowiedniego zabezpieczania lub w przypadku gdy doszło do uszkodzenia stosowanych środków ochrony osobistej lub w przypadku stwierdzenia ich nieprawidłowego zastosowania

2) przebywała (jako pensjonariusz) lub była członkiem personelu w placówce opiekuńczej/opieki długoterminowej, w której potwierdzono transmisję COVID‐19.

Nowa definicja przypadku COVID-19 na potrzeby nadzoru epidemiologicznego - klasyfikacja przypadku

A. Przypadek możliwy⁴

Każda osoba spełniająca kryteria kliniczne

B. Przypadek prawdopodobny

Każda osoba spełniająca kryterium kliniczne oraz kryterium epidemiologiczne

LUB

Każda osoba spełniająca kryterium kliniczne w postaci utraty węchu o nagłym początku i/lub utraty lub zaburzenia smaku o nagłym początku

LUB

Każda osoba spełniająca kryterium diagnostyki obrazowej

C. Przypadek potwierdzony

Każda osoba spełniająca kryterium laboratoryjne przypadku potwierdzonego

Uwaga: diagnostyka laboratoryjna powinna być przeprowadzana w przypadku każdej osoby wykazującej objawy ostrej infekcji układu oddechowego (z uwzględnieniem kryteriów klinicznych podanych w definicji, jak również objawów mniej specyficznych: ból głowy, bóle mięśni, dreszcze, zmęczenie, wymioty i/lub biegunka) oraz dodatkowo na podstawie indywidualnej oceny lekarza zlecającego lub służb sanitarno‐epidemiologicznych.

Przypisy

1. W zgłoszeniu wyniku należy podać typ testu jakim wykonano badanie np. test jednogenowy, dwugenowy, RT-LAMP.
2. Próbki materiału klinicznego z dolnych dróg oddechowych (popłuczyny pęcherzykowo – oskrzelowe (BAL), bronchoaspirat, odkrztuszana plwocina) mają większą wartość diagnostyczną niż próbki z górnych dróg oddechowych (np. wymaz z nosogardła).
3. Jeżeli to możliwe, należy wykonać sekwencjonowanie.
4. Jako przypadek możliwy powinien zostać zaklasyfikowany każdy objawowy przypadek podejrzenia COVID‐19 zgłoszony przez lekarza, w którym nie zlecono wykonania badań laboratoryjnych.

PRZECZYTAJ TAKŻE: Diagności sprzeciwiają się samodzielnemu pobieraniu przez pacjentów wymazu do badań na koronawirusa