W Holandii wykryto przypadek choroby szalonych krów

Zakażenie wykryto u martwej krowy już 30 stycznia - poinformował holenderski minister zdrowia w liście do parlamentu.

Holandia: eksperci badają przypadek choroby szalonych krów

W tej chwili - jak podaje Reuters - przypadek jest badany przez ekspertów w celu ustalenia, czy jest to tak zwany nietypowy, czy klasyczny typ gąbczastej encefalopatii bydła.

Wariant nietypowy może wystąpić jako efekt starzenia się organizmu, podczas gdy klasyczny typ infekcji jest zwykle spowodowany zanieczyszczoną paszą dla zwierząt.

Powszechne przypadki choroby wściekłych krów dotknęły stada bydła w Wielkiej Brytanii i innych krajach europejskich w latach 90. W ostatnich latach od czasu do czasu wykrywano nietypowe przypadki, które mogą prowadzić do tymczasowych ograniczeń w handlu bydłem.

Gąbczasta encefalopatia bydła, choroba wściekłych krów: dlaczego jest groźna dla ludzi?

Gąbczasta encefalopatia bydła (ang. Bovine Spongiform Encephalopathy, BSE), potocznie zwana chorobą szalonych krów, lub mylnie chorobą wściekłych krów to choroba zakaźna wywoływana przez białkowe czynniki zakaźne - priony.

BSE jest uznawana za niebezpieczną zoonozę mogącą wywołać u ludzi wariant (vCJD) choroby Creutzfeldta-Jakoba. Jest chorobą zwalczaną z urzędu (znajduje się również w załączniku 2 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt i zwalczaniu chorób zakaźnych na pozycji 21. jako „przenośne gąbczaste encefalopatie przeżuwaczy – Transmissible spongiform encephalopathies of ruminants – TSE”).

Chorobę stwierdzono po raz pierwszy w roku 1986 w Wielkiej Brytanii Na początku lat 90. XX w. na terenie Europy Zachodniej wybuchła epidemia BSE. Do Polski gąbczasta encefalopatia bydła dotarła na początku XXI wieku, ale nie nosiła znamion epidemii - stwierdzono kilkadziesiąt przypadków tej choroby.

Choroba Creutzfeldta-Jacoba (CJD) jest śmiertelną chorobą ośrodkowego układu nerwowego. Występuje najczęściej pomiędzy 50, a 70 rokiem życia.

Najczęstszymi objawami choroby są głównie zaburzenia neurologiczne, w tym zaburzenia snu, zmiany osobowości, osłabienie, drgawki, utrata wzroku, utrata zdolności używania mowy i pisma lub rozumienia, a także postępująca demencja. Proces chorobowy kończy się zgonem, który następuje najczęściej w przeciągu 1-2 lat od wystąpienia objawów. U około 5% choroba przybiera długi, powolny przebieg.

PRZECZYTAJ TAJKŻE: Potencjalna metoda leczenia neurodegeneracyjnych chorób prionowych

W chwili obecnej nie jest do końca udokumentowana przyczyna choroby. Jednak najbardziej prawdopodobna jest hipoteza, która zakłada, iż czynnikiem wywołującym chorobę CJD są zakaźne cząstki białka tzw. priony, które powstają na skutek zmiany struktury białka naturalnie występującego w organizmie człowieka, głównie w komórkach ośrodkowego układu nerwowego. Zmodyfikowane białko staje się czynnikiem wywołującym proces chorobowy, a także przyspiesza przemianę kolejnych białek „zdrowych” w białka patologiczne.

Choroba ta występuje w kilku odmianach. W przypadku odmiany choroby CJD sporadycznej (spontanicznej) nie jest znana droga jej szerzenia się. Odmiana dziedziczna może wystąpić na skutek mutacji jednego z genów. Kolejna odmiana związana jest natomiast z przypadkowym przeniesieniem choroby poprzez zanieczyszczone narzędzia chirurgiczne w trakcie wykonywania zabiegów inwazyjnych, takich jak przeszczepy rogówki, opony twardej, czy zabiegi neurochirurgiczne. Udokumentowano również przypadki choroby, u osób którym podawany był dawniej przypadkowo zanieczyszczony prionami hormon wzrostu oraz u kobiet z niepłodnością leczonych w przeszłości wyciągami hormonalnymi.

PRZECZYTAJ TAKŻE: Zoonozy: jakie bakterie możemy „złapać” od psa, kota czy gołębia? Jak ustrzec się zakażenia? [PODCAST]

Stwierdzono również występowanie tzw. nowego wariantu choroby Creutzfeldta-Jacoba (vCJD), w którym zachorowania u ludzi następują najprawdopodobniej na skutek spożycia mięsa lub przetworów z niego (np. żelatyny) zawierającego priony, pochodzącego od bydła chorego na gąbczastą encefalopatię (BSE). Zachorowania na vCJD wystąpiły do tej pory głównie w Wielkiej Brytanii i miały one związek z epidemią BSE w tym kraju. Do tej pory nie obserwowano epidemii CJD.

Jedynym skutecznym środkiem zapobiegającym rozprzestrzenianiu się choroby jest eliminacja bydła chorego na BSE i produktów bydlęcych będących źródłem zakażenia zwierząt i ludzi. Do chwili obecnej nie opracowano skutecznej metody leczenia tej choroby.