Rak płuca

Autorzy raportu “Rak Płuca 2021” szacują koszty pośrednie raka płuca na nawet ponad 3 miliardy złotych rocznie. Kluczem do poprawy sytuacji jest szybsza diagnostyka, a co za tym idzie skuteczniejsze leczenie.

Sytuacja pacjentów cierpiących na niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP) uległa znacznej poprawie w ostatnim czasie. Jest to przede wszystkim związane z faktem pojawienia się w programie lekowym nowych innowacyjnych terapii, które pozwalają na stosowanie leczenia personalizowanego u chorych z zaawansowanym nowotworem.

Jak przebiega choroba COVID-19 u pacjentów cierpiących na zaawansowanego niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP)? Eksperci informują, że znakomita większość chorych może, po przejściu zakażenia, kontynuować terapię przeciwnowotworową. O wyzwaniach związanych z leczeniem zaawansowanego NDRP w czasie pandemii rozmawiamy z prof. dr. hab. n. med. Pawłem Krawczykiem oraz dr. n. med. Tomaszem Jankowskim.

Optymalny dostęp do pełnej diagnostyki raka płuca od wielu lat w Polsce pozostaje wyzwaniem. Jak w obliczu pandemii diagnozowani są chorzy na raka płuca? Co stanowi obecnie największy problem w rozpoznawaniu tego nowotworu? Zapytaliśmy o to prof. dr hab. n. med. Joannę Chorostowską-Wynimko, specjalistę w dziedzinie chorób wewnętrznych i chorób płuc.

Rocznie w Polsce rozpoznaje się nawet 24 tys. nowych zachorowań na raka płuca. Główną przyczyną tej choroby jest palenie tytoniu. W Polsce papierosy nałogowo pali ok. 8 mln ludzi. Czy zatem możliwe jest, aby - zgodnie z planami rządu - Polska do 2030 r. stała się krajem wolnym od tytoniu? O to m.in. zapytaliśmy prof. Pawła Krawczyka.

Badania KEYNOTE-189 oraz KEYNOTE-407 potwierdziły skuteczność pembrolizumabu u chorych w IV stopniu zaawansowania niedrobnokomórkowego raka płuca. Ich wyniki dowiodły także, że terapia z wykorzystaniem pembrolizumabu, zarówno w monoterapii, jak i w skojarzeniu z chemioterapią, charakteryzuje się wysokim stopniem bezpieczeństwa, a chorzy podczas leczenia mogą utrzymać wysoką jakość życia – przekonuje w rozmowie z „Pulsem Medycyny” dr hab. n. med. Ewa Kalinka, internista i specjalista z dziedziny onkologii.

Wydłużona ścieżka diagnostyczna i brak wykonania odpowiednich badań predykcyjnych powodują, że wciąż wielu pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca nie otrzymuje optymalnej metody leczenia. O najważniejszych problemach związanych z pracą patomorfologa i torakochirurga rozmawiamy z prof. dr hab. n. med. Renatą Langfort oraz dr. hab. n. med. Sławomirem Gąsiorowskim.

W wyborze optymalnej ścieżki leczenia zasadniczą rolę odgrywa prawidłowo postawione rozpoznanie niedrobnokomórkowego raka płuca. Dziś jego uzyskanie jest oparte już nie tylko na wykonaniu badań obrazowych i biopsji, ale także na przeprowadzeniu pogłębionej diagnostyki patomorfologicznej i genetycznej. O wyzwaniach związanych z rozpoznawaniem niedrobnokomórkowego raka płuca rozmawiamy z prof. dr hab. n. med. Joanną Chorostowską-Wynimko, specjalistą z dziedziny patomorfologii.

Pandemia COVID-19 przeorganizowała pracę wszystkich placówek medycznych. Ciągle zmieniająca się sytuacja w szpitalach utrudniła leczenie wielu chorym przewlekle, zwłaszcza zakażonych koronawirusem. W szczególnie trudnym położeniu znaleźli się pacjenci onkologiczni. „U chorujących na niedrobnokomórkowego raka płuca przebieg COVID-19 jest zazwyczaj skąpoobjawowy lub bezobjawowy. Terapia przeciwnowotworowa nie wpływa negatywnie na rokowania pacjenta i powinna być kontynuowana po ustąpieniu zakażenia SARS-CoV-2” — mówi onkolog kliniczny dr n. med. Tomasz Jankowski. W rozmowie przytacza przypadek pacjenta, który zachorował na COVID-19 w trakcie terapii pemrolizumabem.

Wprowadzone 1 stycznia 2021 roku zmiany w programie lekowym B.6 dotyczące leczenia niedrobnokomórkowego raka płuca pozwalają na stosowanie skutecznego leczenia u chorych z zaawansowanym nowotworem. Umożliwia ono nie tylko wydłużenie życia pacjentów, ale także u części chorych doprowadzenie do całkowitego wyleczenia nowotworu – mówi „Pulsowi Medycyny” prof. dr hab. n. med. Dariusz M. Kowalski, specjalista w zakresie onkologii klinicznej i radioterapii onkologicznej.

Styczeń 2021 r. przyniósł wiele zmian w programie lekowym B.6 dotyczącym leczenia w Polsce pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca (NDRP). Na liście refundacyjnej pojawiły się nowe terapie, co sprawiło, że postępowanie w tym nowotworze zbliżyło się do standardów europejskich. Jednak organizacja opieki onkologicznej nad tymi chorymi pozostawia wiele do życzenia — o czym mówią zaproszeni do udziału w debacie goście.

W kolejnym odcinku programu “Oblicza Medycyny” zapytaliśmy ekspertów, dlaczego zapewnienie optymalnej ścieżki diagnostycznej chorym na niedrobnokomórkowego raka płuca jest podstawą skutecznego leczenia. Zaproszenie do studia “Pulsu Medycyny” przyjęli: prof. dr hab. n. med. Renata Langfort z Zakładu Patomorfologii Instytutu Gruźlicy i Chorób Płuc w Warszawie oraz dr hab. n. med. Łukasz Gąsiorowski z Zakładu Symulacji Medycznej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu.

Do drugiego odcinka programu “Oblicza Medycyny”, realizowanego w ramach cyklu dotyczącego leczenia niedrobnokomórkowego raka płuca w programie lekowym B.6, zaproszenie przyjęli: prof. dr hab. n. med. Joanna Chorostowska-Wynimko z Zakładu Genetyki i Immunologii Klinicznej Instytutu Gruźlicy i Chorób Płuc w Warszawie oraz prof. dr hab. n. med. Sergiusz Nawrocki z Oddziału Klinicznego Radioterapii Warmińsko-Mazurskiego Centrum Onkologii w szpitalu MSWiA w Olsztynie.

Gościem pierwszego odcinka “Oblicz Medycyny”, realizowanego w ramach cyklu dot. leczenia niedrobnokomórkowego raka płuca w programie lekowym, jest prof. dr hab. n. med. Dariusz M. Kowalski z Kliniki Nowotworów Płuca i Klatki Piersiowej Centrum Onkologii – Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie.

Stosowanie terapii personalizowanych wydaje się być w przyszłości standardem postępowania terapeutycznego, szczególnie w onkologii.