Migotanie przedsionków

Mimo postępów w leczeniu zachowawczym i zabiegowym pacjentów z migotaniem przedsionków (MP), arytmia ta pozostaje jedną z najczęstszych przyczyn udarów niedokrwiennych mózgu i niewydolności serca. Trudności diagnostyczne stwarza nieme migotanie przedsionków, niepowodujące żadnych objawów klinicznych.

O wskazaniach i przeciwwskazaniach do ablacji w migotaniu przedsionków oraz skuteczności tego zabiegu rozmawiamy z dr. hab. n. med. Pawłem Derejko, ordynatorem Oddziału Kardiologii i Chorób Wewnętrznych w Szpitalu Medicover.

Leczenie przeciwkrzepliwe jest kluczowe w zabezpieczaniu chorych z migotaniem przedsionków przed udarem mózgu, a także w leczeniu zakrzepicy żył głębokich (ZŻG) i zatorowości płucnej (ZP) oraz w prewencji nawrotów tych chorób. Terapie przeciwkrzepliwe wiążą się jednak z ryzykiem wystąpienia powikłań krwotocznych.

U osób z migotaniem przedsionków kardiolodzy najbardziej obawiają się powikłań zakrzepowo-zatorowych, przede wszystkim udaru niedokrwiennego mózgu. Podstawą terapii u chorych z utrwalonym bądź napadowym migotaniem jest więc leczenie przeciwkrzepliwe. Sytuacja się komplikuje, gdy trzeba połączyć leczenie przeciwkrzepliwe z przeciwpłytkowym, co często ma miejsce u chorych po zawale serca.

Zarówno żylna choroba zakrzepowo-zatorowa, jak i migotanie przedsionków to często występujące schorzenia o potencjalnie śmiertelnych konsekwencjach. Oba są też wskazaniem do zastosowania leczenia przeciwkrzepliwego za pomocą doustnych antykoagulantów.

Opinia neurologa: Udar niedokrwienny mózgu u chorych z migotaniem przedsionków (ang. atrial fibrillation, AF) w porównaniu do udaru niedokrwiennego o innej etiologii powoduje zwykle większy deficyt neurologiczny, gorszą sprawność poudarową i większe ryzyko zgonu.

Nowe doustne antykoagulanty to grupa leków, która istotnie zmieniła metody prewencji udaru mózgu u pacjentów z niezastawkowym migotaniem przedsionków. Od 2010 r., kiedy w USA zarejestrowano pierwszy nowy doustny antykoagulant dabigatran, zaczął się zmierzch półwiecznej hegemonii warfaryny w tej dziedzinie. Na czym polega przełomowe znaczenie nowych doustnych antykoagulantów (ang. non-vitamin K antagonist oral anticoagulants, NOACs)?

W ostatnich latach pojawiły się nowe leki przeciwzakrzepowe. Z badań wynika, że są co najmniej tak samo skuteczne, jak warfaryna, ale znacznie bezpieczniejsze. Zmniejszają ryzyko najgroźniejszych krwawień śródmózgowych. Zgodnie z obowiązującymi wytycznymi, nowe leki są preferowane w profilaktyce udaru mózgu przy współistnieniu niezastawkowego migotania przedsionków.

Ocena ryzyka powikłań zakrzepowo-zatorowych jest priorytetowym postępowaniem u chorych z migotaniem przedsionków. „Należy bardzo starannie wyselekcjonować pacjentów, którzy powinni być leczeni przeciwkrzepliwie, wprowadzać bez obaw to leczenie i bardzo ściśle tych pacjentów monitorować” — mówi dr hab. n. med. Michał Ciurzyński.