Stentowanie vs. pomostowanie - opinia polskich kardiologów

Badanie obejmujące 105 pacjentów prowadzone było w kilku ośrodkach, m.in. w Polsko-Amerykańskiej Klinice Serca w Ustroniu, Górnośląskim Centrum Medycznym UM w Katowicach, Uniwersytecie Teksańskim w San Antonio oraz Uniwersytecie im. Thomasa Jeffersona w Filadelfii.
52 pacjentów ze zwężeniem pnia lewej tętnicy wieńcowej zrandomizowano do grupy leczonej metodą stentowania, u 53 podjęto interwencję chirurgiczną. Punktem pierwotnym badania była zmiana wielkości frakcji wyrzutowej lewej komory (LVEF) po 12 miesiącach od interwencji. Ponadto oceniano działania niepożądane, ewentualną niewydolność naczynia docelowego (TVF), długość hospitalizacji, nasilenie bólów dławicowych oraz tolerancję wysiłku po roku od zabiegu. Znamienną poprawę parametru LVEF stwierdzono wyłącznie w grupie pacjentów poddanych przezskórnej implantacji stentu (3,3?6,7 proc. wobec 0,5?0,8 proc. w grupie CABG). Zabieg stentowania wiązał się też z mniejszym ryzykiem wystąpienia poważnych działań niepożądanych oraz krótszym średnim czasem hospitalizacji. Tolerancja wysiłku, nasilenie bólów dławicowych oraz parametr TVF były podobne w obu badanych grupach. Podczas trwającej średnio 28 miesięcy obserwacji follow-up zmarło 3 pacjentów zrandomizowanych do grupy PCI oraz 7 chorych z grupy CABG.
Chociaż badanie prowadzone było na stosunkowo niewielkiej liczbie pacjentów, wyraźnie wykazało, że zabieg przezskórnej angioplastyki daje w chorobie pnia lepsze rezultaty niż operacja kardiochirurgiczna.
"W amerykańskiej prasie trwa burzliwa dyskusja, która metoda leczenia jest lepsza. Nasz artykuł idealnie wpisuje się w tę dyskusję. To ważne, by kardiolodzy i kardiochirurdzy prowadzili takie wspólne badania, bo dzięki temu można wypracować model leczenia najlepszy dla pacjenta" - powiedział podczas konferencji prasowej prof. Andrzej Bochenek z Kliniki Kardiochirurgii Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach.
Oprócz prof. A. Bochenka, głównymi autorami publikacji ze strony polskiej są: dr Paweł Buszman z Polsko-Amerykańskiej Kliniki Serca w Ustroniu i prof. Michał Tendera z Kliniki Kardiologii Górnośląskiego Centrum Medycznego UM w Katowicach.

Źródło: J. Am. Coll. Cardiol. 2008, 51: 538-545.