"Wpisanie neurologii na listę specjalizacji priorytetowych powinno być naturalną konsekwencją powszechnie znanych zjawisk społeczno-demograficznych, głównie starzejącego się społeczeństwa oraz ekspozycji na czynniki środowiskowe. Już dzisiaj można przewidzieć, że będzie przyrastała liczba pacjentów z chorobami neurologicznymi, przede wszystkim neurozwyrodnieniowymi, ale również z udarami mózgu i innymi schorzeniami populacyjnymi. Poza tym pamiętajmy, że wciąż poprawia się jakość i czułość diagnostyki wielu chorób, które do tej pory rozpoznawane były na późnych etapach (np. stwardnienie rozsiane) lub uznawane były za rzadkie. W związku z precyzją narzędzi diagnostycznych zmieniają się kryteria diagnostyczne, często o wiele wcześniej możemy postawić rozpoznanie i zakwalifikować chorych do leczenia.

Tak więc jako społeczeństwo będziemy musieli zderzyć się z problemem wysokich kosztów bezpośrednich i pośrednich chorób neurologicznych, które już znacząco przewyższają choroby kardiologiczne i onkologiczne razem wzięte. Tymczasem, pomimo apeli neurologów, specjalizacja ta wydaje się zapomniana przez system opieki zdrowotnej w Polsce. Co więcej, z każdym rokiem przybywa obowiązków, które wchodzą w zakres specjalizacji neurologicznej, a liczba pracowników i ilość środków, przeznaczanych na wykonywanie tych zadań, nie ulegają zmianie. Dotyczy to rozliczeń procedur wewnątrzszpitalnych, kosztów pracowniczych i wyceny porad ambulatoryjnych. Owszem, rosną nakłady na leki w programach lekowych, ale zapomniano o ludziach, którzy muszą wykonać tę dodatkową pracę. Choroby mózgu powinny stanowić główne wyzwanie w strategii zdrowotnej rządu na najbliższe lata, ponieważ jedna na cztery osoby zostanie w mniejszym lub większym stopniu dotknięta przez problem neurologiczny.

Polskie Towarzystwo Neurologiczne (PTN) jest otwarte na współpracę z Ministerstwem Zdrowia. Mamy gotowe rozwiązania i propozycje poprawy systemu w krótko- i długoterminowej perspektywie. W pierwszej kolejności chcemy usprawnić funkcjonowanie istniejących programów lekowych i poprawić wycenę procedur wewnątrzszpitalnych. Obecnie mamy do czynienia z polaryzacją w zakresie opieki neurologicznej. Wielospecjalistyczne szpitale są przeciążone bardzo dużą liczbą chorych, którzy napływają z całego regionu, ponieważ tylko w takim miejscu mogą liczyć na wielokierunkową diagnostykę i leczenie. Jest to miażdżące dla sztywnych budżetów tych ośrodków, przez co lekarze są zmuszeni wykonywać podwójną, a czasem nawet potrójną pracę, jeżeli chodzi o opiekę nad tymi pacjentami. Należałoby włączyć do systemu opieki zdrowotnej oddziały z mniejszych szpitali powiatowych, umożliwiając tam transfer chorych po postawionej diagnozie z dużych ośrodków do dalszej hospitalizacji. Pozwoliłoby to udrożnić system bez znaczącego zwiększania nakładów.

Długofalowe postulaty PTN to podjęcie działań profilaktycznych w zakresie chorób neurologicznych, przeniesienie ciężaru systemowej opieki z diagnostyki i lecznictwa szpitalnego na opiekę ambulatoryjną, co znacząco obniżyłoby koszty. Konieczne wydaje się też stworzenie sieci wysoko wyspecjalizowanych ośrodków, zapewniających kompleksową opiekę nad pacjentami. Oczywiście, można bazować na istniejącej infrastrukturze, ale konieczna jest poprawa wymiany informacji, a tym samym zapewnienie chorym ciągłości opieki.

Wprowadzenie jakichkolwiek zmian wymaga ścisłej współpracy na linii: PTN — konsultant krajowy w dziedzinie neurologii — organizacje pacjenckie — Ministerstwo Zdrowia — Narodowy Fundusz Zdrowia. Bardzo istotny wydaje się tutaj głos samych pacjentów i ich rodzin, którzy najboleśniej doświadczają nieprawidłowości w działaniu systemu. Szczególną grupą są pacjenci z chorobami otępiennymi, którzy oprócz konsultacji lekarskich wymagają długoterminowej opieki w domu. W wielu krajach w ten system są włączani — poza członkami rodziny — sąsiedzi. Mogłoby to być rozwiązanie tanie i korzystne dla chorego, ale i w tym zakresie konieczne są uregulowania prawne".