Premium

Jako posiadaczowi dyplomu lekarskiego na ogół nie chce mi się tracić czasu na jałowe debaty, czy dwa razy dwa to cztery. A może pięć lub trzy? Bo po prostu wiem, że cztery. Ale już jako publicysta czasem muszę, a tym razem wręcz chcę być adwokatem tego sędziwego iloczynu.

Kluczem do zdrowia, a nierzadko i do przeżycia chorego na hipercholesterolemię rodzinną (FH), jest wczesna diagnoza i szybkie wdrożenie leczenia. Powinno ono trwać przez całe jego życie. W Polsce średni wiek osób, u których wykrywa się FH, to ponad 50 lat — blisko siedem lat więcej niż na świecie. Jak rozpoznać hipercholesterolemię rodzinną, mówi prof. dr hab. n. med. Marcin Gruchała, kierownik I Katedry i Kliniki Kardiologii Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, Krajowego Centrum Diagnostyki i Leczenia Hipercholesterolemii Rodzinnej w Gdańsku.

O zmianach w budowie i pracy serca w następstwie jego niewydolności lewokomorowej oraz możliwościach leczenia tych pacjentów rozmawiamy z dr. hab. n. med. prof. nadzw. Przemysławem Leszkiem z Kliniki Niewydolności Serca i Transplantologii Instytutu Kardiologii w Aninie.

Tętnicze nadciśnienie płucne to schorzenie rzadkie, ale wywierające znaczny wpływ na życie chorych i ich opiekunów. W Polsce rocznie rozpoznaje się ok. 120 nowych przypadków TNP, a ogółem jest ok. 1100 chorych. Blisko 10 proc. pacjentów stanowią dzieci.

O przyczynach zwiększonego występowania niewydolności serca w polskiej populacji, braku wiedzy o tej chorobie, opiece koordynowanej nad pacjentem oraz sposobach poprawy efektów leczenia rozmawiamy z dr. hab. n. med. Andrzejem Gackowskim, prof. UJ, z Kliniki Choroby Wieńcowej i Niewydolności Serca UJCM, Krakowskiego Szpitala Specjalistycznego im. Jana Pawła II.

Należy walczyć z mitem, że osoby z niewydolnością serca (NS) są chorymi niskiego ryzyka zgonu sercowo-naczyniowego. Wielu z tych pacjentów nie otrzymuje właściwej terapii, która zapobiegłaby zgonowi i progresji niewydolności serca.

Jak leczyć pacjentów z nadciśnieniem tętniczym zgodnie z najnowszymi wytycznymi ESC/ESH? Trzy przypadki kliniczne omawiają prof. dr hab. n. med. Andrzej Januszewicz, kierownik Kliniki Nadciśnienia Tętniczego Instytutu Kardiologii w Warszawie i dr hab. n. med. Aleksander Prejbisz, prof. IK z Kliniki Nadciśnienia Tętniczego, prezes elekt Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego.

Prawej komorze serca (right ventricle, RV) poświęca się znacznie mniej uwagi niż komorze lewej (left ventricle, LV). Leczenie niewydolności prawokomorowej jest dużym wyzwaniem dla medycyny. „Podstawą wyboru właściwej strategii leczenia jest ustalenie przyczyny niewydolności prawej komory” — mówi prof. dr hab. n. med. Adam Torbicki, kierownik Kliniki Krążenia Płucnego, Chorób Zakrzepowo-Zatorowych i Kardiologii CMKP w Europejskim Centrum Zdrowia w Otwocku.

Podczas tegorocznego kongresu Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego dr hab. n. med. Piotr Rozentryt z III Katedry i Oddziału Klinicznego Kardiologii SUM Śląskiego Centrum Chorób Serca w Zabrzu podkreślał złożoność problemu niewydolności serca oraz znaczenie, jakie ma ustalenie jej przyczyny dla skuteczności terapii.

Pacjent ma dolegliwości charakterystyczne dla niewydolności serca, ale na podstawie badania echokardiograficznego wydaje się, że frakcja wyrzutowa lewej komory jest zachowana (powyżej 50 proc.). U takiego chorego należy wdrożyć diagnostykę, która powinna wykazać, czy objawom towarzyszą zaburzenia budowy lub czynności serca.

„Stwierdzenie obniżonej frakcji wyrzucania lewej komory (LVEF), nawet przy braku objawów, zobowiązuje do rozpoczęcia działań, które będą zabezpieczały pacjenta przed rozwojem i postępem niewydolności serca. Dotyczy to zwłaszcza chorych z dysfunkcją skurczową, po przebytym zawale serca” — mówi prof. Jadwiga Nessler.