Premium

Wspólnie z pozostałymi konsultantami z różnych dziedzin medycyny oraz przedstawicielami Ministerstwa Zdrowia wypracowaliśmy i opublikowaliśmy stanowisko w sprawie przeprowadzenia Państwowych Egzaminów Specjalizacyjnych. Podpisało się pod nim ponad 80 konsultantów. Muszę przyznać, że z dużym zdziwieniem przyjąłem reakcję Naczelnej Izby Lekarskiej, która postuluje rezygnację z części ustnej PES.

Państwowy Egzamin Specjalizacyjny składa się z dwóch części: testowej oraz ustnej i mimo obostrzeń wprowadzonych z powodu COVID-19, nie planujemy w tym zakresie żadnej zmiany. W sesji wiosennej do egzaminu zgłosiło się ponad 4400 zdających (ponad 60 proc. z nich nie ukończyło jeszcze szkolenia specjalizacyjnego), co wymaga ustalenia kilkuset zespołów egzaminacyjnych, przeprowadzających egzaminy testowe i ustne.

W sprawie Państwowych Egzaminów Specjalizacyjnych prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej oraz okręgowe izby lekarskiej wyraziły jasne stanowisko. Wzorem poprzednich sesji w 2020 r. (gdy maksymalna liczba zakażeń SARS-CoV-2 oscylowała wokół 8 tys., a nie jak obecnie przekraczała 30 tys.), należy zrezygnować z części ustnej PES. Przemawiają za tym względy czysto praktyczne — w sytuacji, gdy rozpędza się trzecia fala pandemii COVID-19, potrzeba jak największej liczby lekarzy w systemie.

W toczącym się sporze wokół zasadności i sposobu organizacji Państwowych Egzaminów Specjalizacyjnych warto pamiętać, że poza Ministerstwem Zdrowia i lekarzami jest też trzecia strona: pracodawcy ochrony zdrowia. Są oni odpowiedzialni za organizację szkolenia podyplomowego lekarzy w szpitalach. Jako przedstawiciel federacji szpitali mogę zapewnić, że bardzo zależy nam na tym, by system w jak najszybszym czasie został zasilony o jak najliczniejszą grupę specjalistów.

W wyborze optymalnej ścieżki leczenia zasadniczą rolę odgrywa prawidłowo postawione rozpoznanie niedrobnokomórkowego raka płuca. Dziś jego uzyskanie jest oparte już nie tylko na wykonaniu badań obrazowych i biopsji, ale także na przeprowadzeniu pogłębionej diagnostyki patomorfologicznej i genetycznej. O wyzwaniach związanych z rozpoznawaniem niedrobnokomórkowego raka płuca rozmawiamy z prof. dr hab. n. med. Joanną Chorostowską-Wynimko, specjalistą z dziedziny patomorfologii.

O przebiegu infekcji COVID-19 u pacjentów z chorobami wątroby oraz zaleceniach specjalistów odnośnie do szczepień rozmawiamy z prof. dr. hab. n. med. Piotrem Milkiewiczem.

U pacjentów z chorobą COVID-19 opisywane jest częste występowanie różnorodnych zmian skórnych. Stanowi to odmienność w stosunku do innych ostrych infekcji wirusowych. Chociaż jest coraz więcej doniesień na ten temat, to wciąż brak usystematyzowanej wiedzy o morfologicznym spektrum wykwitów skórnych i ich korelacji z przebiegiem choroby.

O roli przewidzianej dla psychologów w toczącej się obecnie reformie psychiatrii dzieci i młodzieży, pracach nad ustawą o zawodzie oraz koniecznością prawnego uporządkowania systemu opieki psychologicznej rozmawiamy z Katarzyną Sarnicką — psychologiem klinicznym, przewodniczącą Zarządu Krajowego Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Psychologów.

Pandemia COVID-19 przeorganizowała pracę wszystkich placówek medycznych. Ciągle zmieniająca się sytuacja w szpitalach utrudniła leczenie wielu chorym przewlekle, zwłaszcza zakażonych koronawirusem. W szczególnie trudnym położeniu znaleźli się pacjenci onkologiczni. „U chorujących na niedrobnokomórkowego raka płuca przebieg COVID-19 jest zazwyczaj skąpoobjawowy lub bezobjawowy. Terapia przeciwnowotworowa nie wpływa negatywnie na rokowania pacjenta i powinna być kontynuowana po ustąpieniu zakażenia SARS-CoV-2” — mówi onkolog kliniczny dr n. med. Tomasz Jankowski. W rozmowie przytacza przypadek pacjenta, który zachorował na COVID-19 w trakcie terapii pemrolizumabem.

Terapia adjuwantowa i neoadjuwantowa poprawiają rokowania pacjentów chorych na czerniaka w III stopniu zaawansowania. Ich stosowanie zwiększa w sposób znaczący odsetek trwałych wyleczeń, wydłuża także czas do progresji choroby. Wprowadzone w styczniu zmiany w programie lekowym udostępniły wreszcie te terapie chorym, a leczenie uzupełniające stało się standardem postępowania w czerniaku także w Polsce.

Immunoterapia i leczenie celowane, stosowane u chorych na zaawansowanego, nieoperacyjnego i przerzutowego czerniaka, mogą wiązać się z różnymi działaniami niepożądanymi. Zarządzanie terapią oparte na doświadczeniach z praktyki klinicznej pozwala jednak w większości przypadków opanować toksyczność i kontynuować leczenie.

Jako lekarz dentysta wykonuję zabiegi medycyny estetycznej, np. z użyciem toksyny botulinowej. Czy do tych zabiegów powinienem mieć specjalne uprawnienia? Czy i za jakie następstwa wykonywanych świadczeń odpowiadam? — pyta lekarz.