Premium

Kierowanie pacjentów z wczesnym zapaleniem stawów na szybką ścieżkę diagnostyczną pozwoli na przyspieszenie skutecznej terapii, dzięki czemu wielu chorych uniknie niepełnosprawności — ocenili eksperci na posiedzeniu Parlamentarnego Zespołu ds. Praw Pacjentów. Model opieki koordynowanej nad tą grupą chorych opisuje zaprezentowany na posiedzeniu raport „Zmiany systemowe w opiece nad pacjentem z wczesnym zapaleniem stawów”.

Polskie Towarzystwo Neurologiczne (PTN) od miesięcy apeluje do decydentów z sektora zdrowia o uznanie neurologii za specjalizację priorytetową. W świetle zmian demograficznych w Polsce i wzrastającej liczby pacjentów z chorobami mózgu konieczne stają się systemowe przekształcenia w tej dziedzinie medycyny.

W opiece neurologicznej ważna jest kwestia dobrej koordynacji, często podnoszona przez lekarzy różnych specjalizacji, w tym neurologów. Jako przedstawiciel pracodawców szpitali bardzo bym sobie życzył, aby lekarze pracujący w szpitalach mieli do dyspozycji pomoc w osobach wyszkolonych koordynatorów - mówi prof. UWM Jarosław J. Fedorowski, prezes Polskiej Federacji Szpitali.

Mamy do czynienia z polaryzacją w zakresie opieki neurologicznej. Wielospecjalistyczne szpitale są przeciążone bardzo dużą liczbą chorych, którzy napływają z całego regionu, ponieważ tylko w takim miejscu mogą liczyć na wielokierunkową diagnostykę i leczenie. Jest to miażdżące dla sztywnych budżetów tych ośrodków, przez co lekarze są zmuszeni wykonywać podwójną, a czasem nawet potrójną pracę - mówi prof. dr hab. n. med. Konrad Rejdak, prezes elekt Polskiego Towarzystwa Neurologicznego.

Opieka i leczenie chorych neurologicznie nie mogą spoczywać wyłącznie na barkach personelu medycznego i rodzin. Obecny system opieki w tym obszarze jest niedofinansowany, nieprzygotowany do przyjęcia wzrastającej liczby chorych i będzie niewydolny, jeśli nie zostaną podjęte zdecydowane działania wychodzące poza opiekę medyczną - uważa Beata Ambroziewicz, prezes Polskiej Unii Organizacji Pacjentów.

Wdrożenie ustawy o opiece zdrowotnej nad uczniami wzbudziło zastrzeżenia Komisji Stomatologicznej NRL w kwestii finansowania świadczeń. Jednocześnie komisja zaproponowała wprowadzenie do treści porozumień ze szkołami zapisów, które opierają się na zasadzie udzielania świadczeń w obecności rodziców. Przeczy to założeniom ustawy, ponieważ wymóg przekazywania pisemnej zgody rodziców ma właśnie umożliwić sprawowanie opieki nad uczniami pod ich nieobecność.

Od wprowadzenia systemu podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej (tzw. sieci szpitali) minęły dwa lata. Jakie zmiany są potrzebne w systemie? O komentarz poprosiliśmy dr. n. med., MD, PhD, MBA, prof. UWM Jarosława J. Fedorowskiego, prezesa Polskiej Federacji Szpitali, prezesa Polskiego Towarzystwa Koordynowanej Ochrony Zdrowia.

Jak funkcjonowanie placówek zmieniła wprowadzona dwa lata temu tzw. sieć szpitali? O komentarz poprosiliśmy dr. n. med. Marka Tombarkiewicza, dyrektora Narodowego Instytutu Geriatrii, Reumatologii i Rehabilitacji (NIGRiR) w Warszawie.

System podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej (potocznie zwany siecią szpitali) został wprowadzony 1 października 2017 r. Głównymi jego celami były: poszerzenie dostępu do świadczeń i poprawa sytuacji finansowej podmiotów medycznych. Z ostatniego raportu Najwyższej Izby Kontroli wynika jednak, że nowy system nie spełnił pokładanych w nim nadziei.

Cyfryzacja w ochronie zdrowia jest konieczna i nieunikniona. Osobiście uważam ją za przełom w prowadzeniu wizyty i współpracy z pacjentem, a więc zapewnieniu ciągłości leczenia. I tu pojawia się poważna obawa.

Czy jest coś we współczesnym świecie, co może ludzi jednoczyć? Trudne pytanie. Łatwiej wymienić rzeczy, które nas dzielą: historia, ekonomia, język, uprzedzenia rasowe i narodowościowe. Mimo często instytucjonalnej bliskości coraz bardziej oddalamy się od siebie. A może to zdrowie mogłoby być takim czynnikiem? Może w opiece zdrowotnej, niezależnie od szerokości geograficznej, dostrzeżemy wspólnotę celów i zaczniemy je razem realizować?

„Pacjenci, którzy wymagają transfuzji krwi co miesiąc, a tym bardziej co tydzień lub dwa, są ogromnie obciążeni” — stwierdza w rozmowie z „Pulsem Medycyny” prof. dr hab. n. med. Jadwiga Dwilewicz-Trojaczek, którą pytaliśmy o opcje terapeutyczne dostępne dla chorych z zespołami mielodysplastycznymi (MDS).

O roli, jaką odgrywa radioterapia w leczeniu chorych na raka płuca, oraz pacjentach, którzy odnoszą największą korzyść z jej zastosowania, rozmawiamy z dr n. med. Katarzyną Galwas-Kliber.