Potwierdzona skuteczność pembrolizumabu u chorych na NDRP

Rozmawiała Monika Rachtan
opublikowano: 26-10-2021, 11:16

Kolejne wyniki badań wskazują, że pembrolizumab to skuteczny lek w terapii zaawansowanego niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP). Stosowany w monoterapii i w postaci chemioimmunoterapii znacząco poprawia długość życia chorych.

Ten artykuł czytasz w ramach płatnej subskrypcji. Twoja prenumerata jest aktywna
O kim mowa?

Prof. dr hab. n. med. Dariusz M. Kowalski jest specjalistą w dziedzinie onkologii klinicznej. Pełni funkcję kierownika Oddziału Zachowawczego Kliniki Nowotworów Płuca i Klatki Piersiowej Narodowego Instytutu Onkologii im. Marii Skłodowskiej-Curie – Państwowego Instytutu Badawczego w Warszawie oraz prezesa Polskiej Grupy Raka Płuca.

Dziś immunoterapia w I linii leczenia zaawansowanego NDRP nie jest stosowana jedynie w formie monoterapii. W pewnej grupie chorych stosuje się chemioimmunoterapię, czyli połączenie pembrolizumabu z lekiem cytostatycznym. W jakiej grupie chorych znajduje zastosowanie ta metoda leczenia i jaka jest jej skuteczność?

Potwierdzam, immunoterapia jest w chwili obecnej jedną z metod leczenia niedrobnokomórkowego raka płuca. W przypadku chorych, gdzie odsetek komórek nowotworowych powyżej 50 proc. wykazuje ekspresję białka receptora programowanej śmierci typu pierwszego, możemy zastosować monoterapię z wykorzystaniem pembrolizumabu. Efektywność tego leczenia została potwierdzona w badaniach i obserwacjach. Możemy potwierdzić, że jest ona wysoka wobec całkowitego czasu przeżycia, a nawet wobec odsetka przeżyć 5-letnich, który wynosi 32 proc. Należy podkreślić, że dotychczas u chorych na raka płuca uzyskaliśmy jedynie odsetki przeżyć jednorocznych, a tu mówimy o aspekcie przeżyć 5-letnich, u chorych z nowotworem w stadium rozsiewu. W przypadku chorych, u których status ekspresji PD-L1 określany jest na mniej niż 50 proc., istnieje możliwość zastosowania leczenia złożonego z klasycznej chemioterapii, dobranej pod względem typu histopatologicznego nowotworu oraz pembrolizumabu. Tego typu postępowanie w omawianej populacji chorych jest wysoce efektywne. W badaniach klinicznych porównujących złożenie immunochemioterapii wobec samodzielnej chemioterapii wykazano znamienne wydłużenie czasu całkowitego przeżycia chorych o 12 miesięcy. Warto tu również powiedzieć o perspektywie historycznej: kilkadziesiąt lat temu, kiedy do leczenia wchodziła klasyczna chemioterapia, różnica ta wynosiła około 1 miesiąca. W przypadku immunochemioterapii, w porównaniu do samodzielnej chemioterapii różnica wynosi 12 miesięcy. Warto także zauważyć, że podwojeniu uległ odsetek przeżyć 2-letnich. To ogromny postęp i sukces w leczeniu chorych na raka płuca.

A jakie leczenie należy zastosować w przypadku grupy chorych, u których ekspresja PD-L1 została określona na 0 proc.?

Onkologia
Ekspercki newsletter z najważniejszymi informacjami dotyczącymi leczenia pacjentów onkologicznych
ZAPISZ MNIE
×
Onkologia
Wysyłany raz w miesiącu
Ekspercki newsletter z najważniejszymi informacjami dotyczącymi leczenia pacjentów onkologicznych
ZAPISZ MNIE
Administratorem Twoich danych jest Bonnier Healthcare Polska.

Populacja chorych, którzy mogą być kwalifikowani do immunoterapii musi mieć oznaczony status mutacji PD-L1, gdyż od tego zależy dobór metody terapii. Wynik ten decyduje, czy chory otrzyma monoterapię czy chemioimmunoterapię. W przypadku pacjentów z ekspresją PD-L1 poniżej 50 proc. możliwe jest zastosowanie chemioimmunoterapii. Warto zauważyć tu, że 0 proc. to wartość także poniżej 50 proc. W badaniu, które analizowało ten problem, jak również w potwierdzonej analizie trzech badań randomizowanych wykazano, że również chorzy ze statusem PD-L1 poniżej 1 proc., czyli również 0 proc., odnoszą korzyść z zastosowanego leczenia złożonego z chemioterapii i immunoterapii. W Polsce obecnie mamy dostępny tylko jeden typ tej terapii: połączenie pembrolizumabu i chemioterapii.

Program lekowy pozwala na stosowanie immunoterapii u chorych na NDRP zarówno w I, jak i II linii leczenia. Wieloletnie obserwacje pozwalają już porównać odsetek 5-letnich przeżyć w grupie chorych, którzy otrzymali immunoterapię w I linii leczenia i chorych, którzy dostali ją dopiero w II linii. Jak kształtują się wyniki tych badań i obserwacji?

Jeśli mówimy o immunoterapii stosowanej w monoterapii, to program lekowy obowiązujący w Polsce pozwala stosować u chorych pembrolizumab. Jest to lek nam już dobrze znany, stosowany od wielu lat w praktyce klinicznej. W ostatnim czasie mamy dostęp do 5-letnich obserwacji i wynika z nich, że mediana przeżycia całkowitego chorych, u których w I linii leczenia zastosowano pembrolizumab wynosi 26,3 miesiące, natomiast odsetek przeżyć 5-letnich aż 31,9 proc. W II linii leczenia program lekowy również pozwala na zastosowanie u chorych immunoterapii w postaci niwolumabu oraz atezolizumabu. W przypadku tych leków mediana przeżycia całkowitego jest jednak znacząco krótsza i wynosi 11,1 miesiąca, zaś odsetek przeżyć 5-letnich to 13,4 proc. Widzimy zatem, że zastosowanie immunoterapii w I linii leczenia daje największe korzyści choremu i jest w stanie wydłużyć jego życie o wiele miesięcy.

Źródło: Puls Medycyny

Najważniejsze dzisiaj
× Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Plików Cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.