Konferencja “Polityka lekowa”. Choroby autoimmunologiczne – jak je skuteczniej diagnozować i leczyć?

W trakcie dyskusji zaproszeni goście zastanowili się także, jak skrócić i usprawnić diagnostykę tej grupy chorych oraz na ile możliwe i zasadne byłoby wdrożenie w Polsce modelu opieki skoordynowanej nad pacjentami z chorobami autoimmunologicznymi.

Zaproszenie do wirtualnego studio „Pulsu Medycyny” przyjęli:

• dr n. med. Maria Maślińska, zastępca kierownika Kliniki Wczesnego Zapalenia Stawów Narodowego Instytutu Geriatrii, Reumatologii i Rehabilitacji w Warszawie,
• dr hab. n. med. Wojciech Piotrowski, prof. nadzw. Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, Oddział Pulmonologii i Alergologii Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego nr 1 im. Norberta Barlickiego Uniwersytetu Medycznego w Łodzi;
• dr hab. n. med. Marzena Olesińska, prof. nadzw. NIGRiR, kierownik Kliniki Układowych Chorób Tkanki Łącznej Narodowego Instytutu Geriatrii, Reumatologii i Rehabilitacji w Warszawie, konsultant wojewódzki w dziedzinie reumatologii dla województwa mazowieckiego;
• dr Jerzy Gryglewicz, ekspert Uczelni Łazarskiego;
• Violetta Zajk, prezes Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Młodych z Zapalnymi Chorobami Tkanki Łącznej „3Majmy się Razem”.

Choroby autoimmunologiczne nadal pozostają stosunkowo tajemniczą grupą schorzeń: w wielu przypadkach trudno jednoznacznie wskazać ich etiologię i liczebność populacji pacjentów, czego dobrym przykładem jest toczeń rumieniowaty układowy. Występowanie choroby jest bardzo zróżnicowane, a w Polsce nadal brakuje wiarygodnych danych epidemiologicznych.

„Na podstawie dostępnych danych dotyczących populacji ogólnej można oszacować zapadalność na toczeń rumieniowaty układowy w przedziale od 3-5 na 100 tys. osób. Zgodnie z szacunkowymi danymi zebranymi w 2012 r. wyliczono, że w Polsce chorych na toczeń może być około 20 tysięcy. Nie jest to więc liczna populacja, chorobę zalicza się zresztą do grupy schorzeń rzadkich, ale ze względu na mnogość problemów zdrowotnych występujących w jej przebiegu oraz ich negatywnego wpływu na funkcjonowanie pacjentów z pewnością można stwierdzić, że toczeń to poważne obciążenie dla systemu opieki zdrowotnej” - powiedziała dr hab. Marzena Olesińska.

Podobne trudności w oszacowaniu populacji chorych napotykamy w przypadku innych chorób z tej grupy. Jak więc właściwie zaprojektować system opieki nad tą grupą pacjentów, aby całościowo uwzględnił ich zróżnicowane potrzeby oraz ograniczył koszty bezpośrednie i pośrednie schorzeń autoimmunologicznych?

Zapraszamy do obejrzenia całości debaty!

POLECAMY TAKŻE inne debaty, które odbyły się w ramach 11. konferencji “Polityka lekowa”:

Choroby cywilizacyjne: krajobraz w trakcie i po pandemii

Jak przekonać Polaków do szczepień?

Wyzwania systemowe w leczeniu alergii w Polsce

Medycyna personalizowana jako przyszłość leczenia onkologicznego

Najczęstsze problemy związane z chorobami rzadkimi

Jak walczyć z nowotworami krwi podczas zagrożenia epidemicznego