Podstępna chlamydia zagraża płodności

Chlamydioza to jedna z najczęstszych chorób przenoszonych drogą płciową i jednocześnie jedna z głównych przyczyn niepłodności na świecie. Infekcję wywołuje bakteria Chlamydia trachomatis, a zakażają się nią zarówno kobiety, jak i mężczyźni. Najczęściej do zarażenia dochodzi w trakcie stosunku pochwowego lub analnego, gdy jeden z partnerów jest nosicielem. 

Objawy chlamydiozy - co powinno zaniepokoić

Objawy, jeżeli się pojawią, to na ogół po jednym-trzech tygodniach od zakażenia. Jeżeli się pojawią, ponieważ chlamydioza często nie daje w ogóle o sobie znać, a już wtedy sieje spustoszenie w organizmie nosiciela. „Około 75 proc. kobiet i 50 proc. mężczyzn nie ma objawów zakażenia. Infekcja szybko się rozprzestrzenia, a osoby zakażone bakterią nieświadomie przenoszą ją na swoich partnerów seksualnych” — mówi dr n. med. Dariusz Mercik, ginekolog z Kliniki Leczenia Niepłodności i Diagnostyki Prenatalnej Gyncentrum w Katowicach.

Według badań Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego, na zakażenie najbardziej narażone są nastolatki oraz kobiety między 20. a 24. rokiem życia — odpowiednio 46 proc. i 33 proc. Ponieważ młode osoby często nie są świadome skali ryzyka infekcji seksualnych, wczesne zakażenia chlamydią są powszechne. Stąd potrzeba odpowiednich działań edukacyjnych i właściwej diagnostyki. 

Jakie symptomy powinny zaniepokoić? „U kobiet o obecności chlamydii może świadczyć zwiększenie wydzieliny z pochwy, zmiana jej zapachu, świąd i pieczenie dróg rodnych. Pojawiają się ponadto: krwawienie międzymiesiączkowe, bolesne miesiączki, nawracające upławy świadczące o zapaleniu szyjki macicy, bóle w podbrzuszu i towarzysząca im gorączka, dyskomfort przy oddawaniu moczu, ból podczas współżycia. Z kolei u mężczyzn niepokojące objawy to m.in. swędzenie, pieczenie i obrzęk penisa, bóle jąder, śluzowo-ropna wydzielina z cewki moczowej oraz dyskomfort podczas oddawania moczu” — wyjaśnia dr Mercik. 

Konsekwencje nieleczonej chlamydiozy

Nawet wtedy, gdy objawy zakażenia nie występują, a prowadzi się aktywne życie seksualne, warto wykonać raz w roku test na obecność chlamydii. Szczególne wskazania to: częste infekcje narządów rodnych, w przypadku kobiet wiek poniżej 25 lat, kłopoty z zajściem w ciążę i poczęciem dziecka (u kobiet i mężczyzn), częstej zmiany partnerów seksualnych.

Chlamydia, rozprzestrzeniając się w organizmie, może zainfekować wiele narządów i prowadzić do groźnych powikłań, szczególnie u kobiet. 

„Nieleczona chlamydioza może skutkować zapaleniem cewki moczowej, zapaleniem wątroby (zespół Fitz-Hugh-Curtisa), zapaleniem gruczołu Bartholina. To także jeden z głównych czynników ryzyka niepłodności kobiecej. Dochodzi do niej w wyniku zapalenia narządów miednicy mniejszej, a w efekcie do bliznowacenia i niedrożności jajowodów. Średnio u jednej na pięć kobiet zakażonych tą bakterią mogą wystąpić kłopoty z płodnością. Nieleczone zakażenie chlamydią zwiększa również ryzyko ciąży pozamacicznej, przedwczesnego porodu, zapalenia błon płodowych i ich przedwczesnego pęknięcia. Kobiety z ciężkim przebiegiem chlamydiozy mogą wymagać hospitalizacji, antybiotyków podawanych dożylnie oraz leków przeciwbólowych. Co więcej, zakażenie może również przejść z matki na noworodka podczas porodu i spowodować u niego zapalenie gałki ocznej, spojówek, gardła, ucha środkowego lub płuc” — przypomina dr Mercik.

U mężczyzn nieleczona chlamydioza powoduje równie poważne następstwa: nierzeżączkowe zapalenie cewki moczowej (NGU), zapalenia najądrza, zapalenie gruczołu krokowego, zapalenie błony śluzowej odbytnicy, niepłodność. 

Inne możliwe konsekwencje u obu płci to m.in. bóle i zapalenie stawów, astma, alergie, zespół Reitera, zmiany w układzie nerwowym, ziarnica weneryczna pachwin (rzadka w Europie), a także zwiększone ryzyko zakażenia ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV).

Jak wygląda diagnostyka i leczenie chlamydiozy

Istnieje kilka metod diagnozowania zakażenia chlamydią. U kobiety lekarz może pobrać wymaz z szyjki macicy, pochwy lub próbkę moczu, u mężczyzn — wymaz z cewki moczowej. Jeszcze pewniejszą, praktycznie 100-procentową diagnozę zapewnia bardzo czuły test genetyczny PCR, który na poziomie molekularnym wykrywa DNA bakterii. W przypadku pozytywnego wyniku testu na obecność chlamydii, warto wykonać równocześnie badania w kierunku innych chorób przenoszonych drogą płciową, m.in. HIV, kiły, wirusowego zapalenia wątroby typu B oraz rzeżączki.

Leczenie przebiega podobnie u kobiet i mężczyzn. „Lekami z wyboru są doustne antybiotyki, najczęściej azytromycyna lub doksycyklina. Kuracji musi się poddać także partner, w celu uniemożliwienia ponownego zarażenia i rozprzestrzeniania się choroby. Po zastosowaniu leków najlepiej odbyć wizytę kontrolną, można również ponownie oddać próbkę do badania. Infekcja ma tendencję do nawrotów” — mówi ginekolog.

Tylko bezpieczny seks zabezpiecza przez chlamydiozą

Osoby z grupy ryzyka powinny raz w roku profilaktycznie wykonywać testy na obecność chlamydii i innych chorób przenoszonych drogą płciową. Przed zakażeniem może uchronić stosowanie prezerwatyw (w 99 proc. zapobiegają zarażeniu się chorobami przenoszonymi drogą płciową) lub ograniczenie liczby partnerów seksualnych.