Zdawałoby się, że po kilkunastu latach takiej tresury frazeologicznej system ochrony zdrowia będzie funkcjonował doskonale. Okazuje się, że semantyka niejednego już polityka odarła ze złudzeń i zwyczajnie zapędziła w kozi róg. Różnica między semantyką a polityką polega na tym, że semantyka zajmuje się analizą prawdziwych znaczeń wyrazów. Tymczasem polityka lubuje się w nadawaniu słowom znaczeń dotąd nieznanych, ale za to skutecznych wytrychów do udowodnienia swoich, często pokrętnych teorii. Niestety, musimy z tym żyć.

Medycyna tylko z pozoru przypomina politykę. To nie jest żadna kasta, której w głowach siedzi jedynie obrona swoich przywilejów. Tu nie rozstrzyga się ludzkich problemów niezawisłą decyzją jednego człowieka. Co więcej, medycyna nie doczekała się immunitetu. Może nawet i dobrze! To jest po prostu zespołowa praca i wysiłek przedstawicieli wielu zawodów, gotowych wykonać każde zadanie bez żadnego zbędnego gadania.

Nie mam ambicji bycia złym wieszczem. Ani nie czerpię satysfakcji z krytykowania ludzi władzy. Ale pandemia to nie jest niewinna zabawa w chowanego. Bo na oczach całego świata nie da się dziś schować niedostatków fachowych kadr medycznych ani ofiar tych wieloletnich zaniedbań. Ani zwalić winy na poprzedników, którzy rozpierzchli się po Europie. Nie da się ściemniać, gdy jedna pielęgniarka na nocnym dyżurze ma ogarnąć szpitalny oddział zabiegowy. Polska jest jednym z niewielu państw, które swojego podatnika systematycznie spychają do prywatnych świadczeń, czyli narażają go na wydatki z własnej kieszeni. Bezczelnie kasując jego tzw. ubezpieczenie zdrowotne. Nie da się również zadekretować końca epidemii tylko po to, by starszych, skołowanych medialnie ludzi zwabić kłamstwem do urn wyborczych. To tylko część grzechów każdej władzy, która zawsze tak jakoś na później odkłada swój rachunek sumienia.

System leczenia ludzi to setki splotów bardziej kunsztownych niż węzeł króla Gordiosa. Żadne cząstkowe reformy nic tu nie dadzą. Ten węzeł trzeba przeciąć. I lecząca ręka nie ma prawa zadrżeć. Bądźmy dobrej myśli, ale z oczami otwartymi na świat! Byle nie na jego zaścianek.