Onkologia

Badacze ze Szczecina szacują, że aż 75 proc. Polek jest zatrutych arsenem. O tym, jakie może to mieć skutki dla zdrowia oraz jak obniżyć stężenie tego pierwiastka w organizmie, rozmawiamy z prof. dr. hab. n. med. Janem Lubińskim.

Aż 70 proc. osób z chorobą nowotworową za późno zgłasza się do onkologa. Boję się myśleć o tym, jak będzie po pandemii - ocenił podczas konferencji “Onkologia 2021” prezes Polskiej Unii Onkologii dr Janusz Meder.

Nowy podtyp chłoniaka odkryli naukowcy z Narodowego Instytutu Onkologii im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie. Dzięki temu możliwe jest skuteczne dobieranie pacjentom terapii ratującej życie.

W 2020 r. i na początku 2021 r. nastąpiły znaczące zmiany w leczeniu chorych na nieoperacyjnego, zaawansowanego i przerzutowego czerniaka. Zyskali oni dostęp do pełnego zakresu terapii z możliwością efektywnego nią zarządzania.

“Do 5 maja trwa nabór specjalistycznych placówek, które zaczną realizować nowy model kompleksowej opieki nad pacjentami z nowotworem jelita grubego” – podało Ministerstwo Zdrowia. Resort dodał, że trwają prace nad podobnymi zmianami w leczeniu nowotworów płuc, ginekologicznych i urologicznych.

„Kolonoskopia jest najczulszym badaniem w kierunku raka jelita grubego. Często wystarczy wykonać ją tylko raz w życiu, by uchronić się przed nowotworem. Może być bezbolesna, nawet jeśli zostanie wykonana bez znieczulenia” — przekonuje dr n. med. Marek Bugajski, z którym rozmawiamy o znaczeniu tego badania w profilaktyce i wykrywaniu raka jelita grubego oraz zachowaniu wysokich standardów jakościowych kolonoskopii.

Badania KEYNOTE-189 oraz KEYNOTE-407 potwierdziły skuteczność pembrolizumabu u chorych w IV stopniu zaawansowania niedrobnokomórkowego raka płuca. Ich wyniki dowiodły także, że terapia z wykorzystaniem pembrolizumabu, zarówno w monoterapii, jak i w skojarzeniu z chemioterapią, charakteryzuje się wysokim stopniem bezpieczeństwa, a chorzy podczas leczenia mogą utrzymać wysoką jakość życia – przekonuje w rozmowie z „Pulsem Medycyny” dr hab. n. med. Ewa Kalinka, internista i specjalista z dziedziny onkologii.

Wydłużona ścieżka diagnostyczna i brak wykonania odpowiednich badań predykcyjnych powodują, że wciąż wielu pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca nie otrzymuje optymalnej metody leczenia. O najważniejszych problemach związanych z pracą patomorfologa i torakochirurga rozmawiamy z prof. dr hab. n. med. Renatą Langfort oraz dr. hab. n. med. Sławomirem Gąsiorowskim.

Uniwersyteckie Centrum Kliniczne Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego – Centralny Szpital Kliniczny przy ul. Banacha to kolejny ośrodek w Polsce gotowy do leczenia terapią CAR-T u dorosłych pacjentów z ostrą białaczką limfoblastyczną z komórek B (B-ALL) i chłoniakiem rozlanym z dużych komórek B (DLBCL).

W wyborze optymalnej ścieżki leczenia zasadniczą rolę odgrywa prawidłowo postawione rozpoznanie niedrobnokomórkowego raka płuca. Dziś jego uzyskanie jest oparte już nie tylko na wykonaniu badań obrazowych i biopsji, ale także na przeprowadzeniu pogłębionej diagnostyki patomorfologicznej i genetycznej. O wyzwaniach związanych z rozpoznawaniem niedrobnokomórkowego raka płuca rozmawiamy z prof. dr hab. n. med. Joanną Chorostowską-Wynimko, specjalistą z dziedziny patomorfologii.

Pandemia COVID-19 przeorganizowała pracę wszystkich placówek medycznych. Ciągle zmieniająca się sytuacja w szpitalach utrudniła leczenie wielu chorym przewlekle, zwłaszcza zakażonych koronawirusem. W szczególnie trudnym położeniu znaleźli się pacjenci onkologiczni. „U chorujących na niedrobnokomórkowego raka płuca przebieg COVID-19 jest zazwyczaj skąpoobjawowy lub bezobjawowy. Terapia przeciwnowotworowa nie wpływa negatywnie na rokowania pacjenta i powinna być kontynuowana po ustąpieniu zakażenia SARS-CoV-2” — mówi onkolog kliniczny dr n. med. Tomasz Jankowski. W rozmowie przytacza przypadek pacjenta, który zachorował na COVID-19 w trakcie terapii pemrolizumabem.

Specjaliści Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego przeprowadzili laparoskopową operację usunięcia prawych segmentów marskiej wątroby u pacjenta z rzadkim agresywnym nowotworem tego narządu. Tej metody w tym przypadku nigdy wcześniej w Polsce nie stosowano.

Terapia adjuwantowa i neoadjuwantowa poprawiają rokowania pacjentów chorych na czerniaka w III stopniu zaawansowania. Ich stosowanie zwiększa w sposób znaczący odsetek trwałych wyleczeń, wydłuża także czas do progresji choroby. Wprowadzone w styczniu zmiany w programie lekowym udostępniły wreszcie te terapie chorym, a leczenie uzupełniające stało się standardem postępowania w czerniaku także w Polsce.