Lista Stu

W ocenie prof. Zbigniewa Bartuzi rok 2018 zaznaczył się kilkoma istotnymi wydarzeniami z dziedziny alergologii, które wniosły do niej wiele nowych elementów. Dotyczy to m.in. opublikowanych wyników badań epidemiologicznych, w pełni potwierdzających narastającą zapadalność na choroby z kręgu atopii w różnych populacjach.

Od dwóch lat dr n. med. Sławomir Murawiec prezentuje stanowisko Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego jako jego rzecznik prasowy. Opublikował już ponad trzysta tekstów w pismach medycznych.

„W 2018 roku członkowie Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego (PTNT) podczas październikowego kongresu w Sopocie zdecydowali, że będę kolejnym prezesem PTNT w kadencji 2020-2022. To ogromny zaszczyt, dowód zaufania środowiska, ale także bardzo duże wyzwanie” – mówi dr hab. n. med. Aleksander Prejbisz, prof. Instytutu Kardiologii w Warszawie.

Jarosław Pinkas w 2018 roku objął funkcję głównego inspektora sanitarnego. Podjął się tej pracy, ponieważ wierzy, że uda mu się m.in. zahamować działania ruchu antyszczepionkowego, wprowadzić nowe szczepienia, zmniejszyć liczbę zakażeń szpitalnych, uregulować kwestię suplementów diety.

Dr n. med. Paweł Grzesiowski - ekspert w dziedzinie immunologii, terapii zakażeń, prezes zarządu Fundacji Instytut Profilaktyki Zakażeń, przewodniczący Stowarzyszenia Higieny Lecznictwa - to jeden z tych lekarzy pediatrów i immunologów, którzy nie boją się publicznej konfrontacji ze środowiskiem antyszczepionkowców. A w 2018 roku rozegrała się chyba największa dotychczas batalia w obronie szczepień.

Obowiązkowy, uczciwy, pewny siebie, kreatywny, ale też pracoholik — na takie m.in. cechy Marcina Czecha wskazały testy z czasu studiów podyplomowych. Jak zaważyły one na 18-miesięcznym pełnieniu funkcji podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia? „Za obowiązkowość i uczciwość zapłaciłem wysoką cenę… Zamiast w świetle jupiterów, znalazłem się w szpitalu” — wyznaje wiceminister.

O priorytetach w ochronie zdrowia, największych sukcesach w 2018 r. i najbliższych wyzwaniach rozmawiamy z ministrem zdrowia Łukaszem Szumowskim.

„Szczęśliwie mogę powiedzieć, że rok 2018, podobnie jak wiele poprzednich lat, był dla mnie i mojego zespołu bardzo udany. Stale wrasta liczba pacjentów, którym możemy skutecznie pomóc, dzięki wprowadzaniu innowacyjnych metod leczenia. To największy sukces dla lekarza” — podsumowuje miniony rok prof. dr hab. n. med. Mirosław Ząbek, kierownik Oddziału Neurochirurgii z Interwencyjnym Centrum Neuroterapii Mazowieckiego Szpitala Bródnowskiego.

„Rok 2018 był dla mnie niezwykle intensywny. Najwięcej zawodowych wyzwań wiązało się z kierowaniem Instytutem Centrum Zdrowia Matki Polki oraz działalnością w Polskim Towarzystwie Lipidologicznym. Nie żałowałem czasu na pracę naukową, która jest moją wielką pasją i... sposobem na odpoczynek” — przyznaje prof. dr hab. n. med. Maciej Banach.

Dla prof. dr. hab. n. med. Wiesława Wiktora Jędrzejczaka 2018 był rokiem dużych zmian w życiu zawodowym. Przeszedł na profesorską emeryturę i przestał pełnić funkcję konsultanta krajowego w dziedzinie hematologii. Poczuł się jakby został odstawiony na boczny tor.

Prof. Jarosław Reguła w wywiadach zawsze podkreśla, że jego największym osiągnięciem jest zespół lekarski, którym kieruje. „Trzon tego zespołu nie został zbudowany przeze mnie, ale przez mojego poprzednika prof. Eugeniusza Butruka. To on postanowił połączyć w nim lekarzy różnych specjalności, nie tylko klinicystów” — podkreśla prof. Jarosław Reguła, kierownik Kliniki Gastroenterologii Onkologicznej w Centrum Onkologii — Instytucie im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie.

„Sukces i satysfakcja to każdy wyleczony chory” — mówi prof. dr hab. n. med. Leszek Pączek, kierownik Kliniki Immunologii, Transplantologii i Chorób Wewnętrznych w Instytucie Transplantologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Co trzeci żyjący pacjent po przeszczepie leczony jest w tym instytucie.

„Nie spodziewałem się, że kolejny rok utrzymam się w pierwszej dziesiątce Listy Stu — mówi, jak zwykle bardzo skromny, prof. Grzegorz Opolski. — Zwłaszcza że w środowisku kardiologicznym jest wiele wybitnych postaci, które bardziej zasługują na to wyróżnienie”.

„Sam nie podołałbym tym wszystkim zadaniom, których się podjąłem, gdyby nie moi sprawdzeni i niezwykle kompetentni współpracownicy — zarówno ze szpitala wojskowego, jak i uniwersyteckiego centrum chorób serca. Stworzyliśmy dobraną grupę, w której dzielimy się zadaniami, wspieramy. Podobnie i w PTK jest wiele bardzo profesjonalnych osób, będących nie tylko lekarzami, ale również naukowcami, oddanych towarzystwu i chorym” — mówi prof. Piotr Ponikowski.