Lekarze dyskutowali o konsekwencjach aborcji
opublikowano: 01-09-2004, 00:00
Przyczyny i następstwa aborcji były tematem międzynarodowej konferencji naukowej odbywającej się w Warszawie w czerwcu pod auspicjami rzecznika praw dziecka, Komitetu Nauk Demograficznych PAN oraz Instytutu Psychiatrii i Neurologii.
Prof. Wanda Franz - psycholog z University Morgan West Virginia w USA oraz prof. Priscilla K. Coleman - psycholog z Bowling Green State University w USA podjęły temat złożoności przyczyn aborcji i trudności w ich rozpoznawaniu. Badanie polegające na pytaniu pacjentek przychodzących na zabieg przerwania ciąży o przyczyny tego zamiaru, pozwala zrozumieć bezpośrednią sytuację życiową kobiety (problemy w związku, niestabilność finansowa), ale uwzględnia jedynie świadome procesy podejmowania decyzji. W badaniu tym nie są brane pod uwagę uwarunkowania związane z osobistą historią życia (np. doświadczenia przemocy w dzieciństwie) oraz procesy nieświadome sprzyjające podjęciu decyzji o aborcji.
Słabe poradnictwo
Podczas konferencji zwracano uwagę na istnienie korelacji: im więcej informacji uzyskuje kobieta, tym mniejsza liczba wykonywanych zabiegów. W omawianym podczas konferencji badaniu AIS Study, w którym wzięło udział 1400 kobiet z doświadczeniem aborcji, o średniej wieku 21 lat, około połowa z nich oceniła, że personel medyczny nie powiedział im całej prawdy o fizycznym i emocjonalnym bólu związanym ze sztucznym poronieniem. Prof. Vincent M. Rue - psycholog i psychterapeuta z Institute for Pregnancy Loss w Jacksonville w USA podkreślał brak indywidualnego poradnictwa preaborcyjnego oraz brak profesjonalnego szkolenia personelu, który takim poradnictwem powinien się zajmować.
Stwierdzono także, że lekarze położnicy w przypadku prenatalnego rozpoznania nieuleczalnej choroby płodu znacznie częściej sugerują przerwanie ciąży niż poród i objęcie dziecka wraz z całą rodziną perinatalną opieką paliatywną.
Traumatyczne przeżycie
Aborcja jest przeżyciem traumatycznym, choć nie wszystkie osoby po przeżyciu traumy doświadczają jej skutków. Reakcja jest wysoce zindywidualizowana i zależy od percepcji zdarzenia, nadanego mu znaczenia, kontekstu całej sytuacji, wcześniej doznanej traumy, oczekiwań danej osoby i jej umiejętności radzenia sobie. Wśród czynników ryzyka poaborcyjnych problemów psychicznych specjaliści wymieniają: wcześniejsze problemy psychiczne i urazy seksualne, wyznawanie wartości zakazujących aborcji, wykonanie aborcji w późniejszym okresie ciąży, przerwanie ciąży z powodu anomalii płodu, czyli ciąży pożądanej, brak partnera lub brak wsparcia z jego strony oraz niską samoocenę. Klinicznie wyższy poziom depresji neurotycznej, poczucia rozbicia własnej tożsamości, innych zaburzeń psychicznych oraz trudności w wychowaniu dzieci został wielokrotnie stwierdzony w badaniach prof. V. Rue (m.in.: American Journal of Ortopsychiatry 2002, 72: 141-152, Canadian Medical Association Journal 2003, 168: 1253-1256). Próby samoleczenia, polegające na sięganiu po środki zmieniające nastrój, najczęściej prowadzą do uzależnienia (m.in.: British Journal of Health Psychology 2004, w druku oraz American Journal of Drug and Alcohol Abuse 2004, w druku).
Następstwa somatyczne
O fizycznych następstwach aborcji zarówno farmakologicznej, jak i chirurgicznej mówił prof. Bogdan Chazan - ginekolog położnik z Instytutu Matki i Dziecka w Warszawie, przewodniczący Komitetu Naukowego konferencji.
Aborcja farmakologiczna - dozwolona w niektórych krajach przed ukończeniem siódmego lub dziewiątego tygodnia ciąży - dokonywana jest zazwyczaj poprzez podanie preparatu prostaglandyny, a jej skuteczność ocenia się na 95 proc. U dzieci, które urodziły się po nieudanej próbie aborcji farmakologicznej nierzadko obserwuje się występowanie różnorodnych wad rozwojowych (wrodzone porażenie nerwu twarzowego, wady kończyn, wodogłowie, holoprosencefalia, ekstrofia pęcherza moczowego). Ponadto farmakologiczne przerwanie ciąży, jak zauważyli dyskutanci, zwiększa ryzyko wystąpienia u kobiety choroby trofoblastycznej i może negatywnie wpłynąć na stan zdrowia pacjentek cierpiących na schorzenia wątroby, nerek lub szpiku.
Częstość powikłań aborcji chirurgicznej zależy od zaawansowania ciąży, obecności stanu zapalnego oraz umiejętności lekarza. Poważne powikłania, takie jak krwotok, pęknięcie macicy, zapalenie jajowodów, zator tętnicy płucnej, choroba zakrzepowa żył, udar mózgowy czy powikłania anestezjologiczne występują w 2-3 proc. przypadków. Sporadycznie aborcja może zakończyć się śmiercią pacjentki, ale częstość tych zdarzeń - z powodu braku właściwej rejestracji - nie jest znana.
Odległe następstwa somatyczne aborcji obejmują niepłodność, przewlekłe zapalenie narządów miednicy małej, przewlekłe bóle brzucha i zwiększoną zachorowalność na raka piersi. Ponadto sztuczne poronienie może mieć wpływ na przebieg następnej ciąży i przyczynić się do poronienia samoistnego, wystąpienia ciąży pozamacicznej, łożyska przodującego lub przedwczesnego porodu.
Słabe poradnictwo
Podczas konferencji zwracano uwagę na istnienie korelacji: im więcej informacji uzyskuje kobieta, tym mniejsza liczba wykonywanych zabiegów. W omawianym podczas konferencji badaniu AIS Study, w którym wzięło udział 1400 kobiet z doświadczeniem aborcji, o średniej wieku 21 lat, około połowa z nich oceniła, że personel medyczny nie powiedział im całej prawdy o fizycznym i emocjonalnym bólu związanym ze sztucznym poronieniem. Prof. Vincent M. Rue - psycholog i psychterapeuta z Institute for Pregnancy Loss w Jacksonville w USA podkreślał brak indywidualnego poradnictwa preaborcyjnego oraz brak profesjonalnego szkolenia personelu, który takim poradnictwem powinien się zajmować.
Stwierdzono także, że lekarze położnicy w przypadku prenatalnego rozpoznania nieuleczalnej choroby płodu znacznie częściej sugerują przerwanie ciąży niż poród i objęcie dziecka wraz z całą rodziną perinatalną opieką paliatywną.
Traumatyczne przeżycie
Aborcja jest przeżyciem traumatycznym, choć nie wszystkie osoby po przeżyciu traumy doświadczają jej skutków. Reakcja jest wysoce zindywidualizowana i zależy od percepcji zdarzenia, nadanego mu znaczenia, kontekstu całej sytuacji, wcześniej doznanej traumy, oczekiwań danej osoby i jej umiejętności radzenia sobie. Wśród czynników ryzyka poaborcyjnych problemów psychicznych specjaliści wymieniają: wcześniejsze problemy psychiczne i urazy seksualne, wyznawanie wartości zakazujących aborcji, wykonanie aborcji w późniejszym okresie ciąży, przerwanie ciąży z powodu anomalii płodu, czyli ciąży pożądanej, brak partnera lub brak wsparcia z jego strony oraz niską samoocenę. Klinicznie wyższy poziom depresji neurotycznej, poczucia rozbicia własnej tożsamości, innych zaburzeń psychicznych oraz trudności w wychowaniu dzieci został wielokrotnie stwierdzony w badaniach prof. V. Rue (m.in.: American Journal of Ortopsychiatry 2002, 72: 141-152, Canadian Medical Association Journal 2003, 168: 1253-1256). Próby samoleczenia, polegające na sięganiu po środki zmieniające nastrój, najczęściej prowadzą do uzależnienia (m.in.: British Journal of Health Psychology 2004, w druku oraz American Journal of Drug and Alcohol Abuse 2004, w druku).
Następstwa somatyczne
O fizycznych następstwach aborcji zarówno farmakologicznej, jak i chirurgicznej mówił prof. Bogdan Chazan - ginekolog położnik z Instytutu Matki i Dziecka w Warszawie, przewodniczący Komitetu Naukowego konferencji.
Aborcja farmakologiczna - dozwolona w niektórych krajach przed ukończeniem siódmego lub dziewiątego tygodnia ciąży - dokonywana jest zazwyczaj poprzez podanie preparatu prostaglandyny, a jej skuteczność ocenia się na 95 proc. U dzieci, które urodziły się po nieudanej próbie aborcji farmakologicznej nierzadko obserwuje się występowanie różnorodnych wad rozwojowych (wrodzone porażenie nerwu twarzowego, wady kończyn, wodogłowie, holoprosencefalia, ekstrofia pęcherza moczowego). Ponadto farmakologiczne przerwanie ciąży, jak zauważyli dyskutanci, zwiększa ryzyko wystąpienia u kobiety choroby trofoblastycznej i może negatywnie wpłynąć na stan zdrowia pacjentek cierpiących na schorzenia wątroby, nerek lub szpiku.
Częstość powikłań aborcji chirurgicznej zależy od zaawansowania ciąży, obecności stanu zapalnego oraz umiejętności lekarza. Poważne powikłania, takie jak krwotok, pęknięcie macicy, zapalenie jajowodów, zator tętnicy płucnej, choroba zakrzepowa żył, udar mózgowy czy powikłania anestezjologiczne występują w 2-3 proc. przypadków. Sporadycznie aborcja może zakończyć się śmiercią pacjentki, ale częstość tych zdarzeń - z powodu braku właściwej rejestracji - nie jest znana.
Odległe następstwa somatyczne aborcji obejmują niepłodność, przewlekłe zapalenie narządów miednicy małej, przewlekłe bóle brzucha i zwiększoną zachorowalność na raka piersi. Ponadto sztuczne poronienie może mieć wpływ na przebieg następnej ciąży i przyczynić się do poronienia samoistnego, wystąpienia ciąży pozamacicznej, łożyska przodującego lub przedwczesnego porodu.
Źródło: Puls Medycyny
Podpis: Marta Koton-Czarnecka
