Leczenie subklinicznej niedoczynności tarczycy u osób starszych: wyniki projektu TRUST
Leczenie subklinicznej niedoczynności tarczycy u osób starszych: wyniki projektu TRUST
Subkliniczna niedoczynność tarczycy (SNT), czyli podwyższone stężenie hormonu tyreotropowego (TSH) przy prawidłowym stężeniu wolnej tyroksyny (fT4), występuje u 10-20 proc. osób w wieku powyżej 65 lat. Chociaż SNT może być związana ze zwiększonym ryzykiem niewydolności serca, szczególnie gdy TSH wynosi ≥10 mIU/l (przy takiej wartości TSH jest wskazana terapia lewotyroksyną), rutynowe leczenie bezobjawowych pacjentów z SNT jest kontrowersyjne.
Zakład Medycyny Nuklearnej Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku
Badanie Gencera i wsp. zostało przeprowadzone w ramach projektu TRUST (Multi-Modal Effects of Thyroid Replacement for Untreated Older Adults with Subclinical Hypothyroidism), największego w tym zakresie wieloośrodkowego, randomizowanego badania kontrolowanego (RCT), porównującego leczenie lewotyroksyną z placebo u osób starszych z SNT.
Grupa badana i zastosowane metody
W badaniu wzięło udział 185 uczestników (średni wiek 74 lata, 47 proc. kobiet) w wieku ≥65 lat z subkliniczną niedoczynnością tarczycy (TSH 4,60-19,99 mIU/l; fT4 w zakresie referencyjnym) z 2 szwajcarskich centrów medycznych. Pacjenci zostali losowo randomizowani do grupy lewotyroksyny (dawka początkowa 50 μg/dobę) w celu osiągnięcia normalizacji TSH lub do grupy placebo.
Głównymi ocenianymi parametrami były: frakcja wyrzutowa lewej komory dla funkcji skurczowej oraz stosunek między szczytową prędkością wczesnego przepływu napełniania zastawki mitralnej a wczesną rozkurczową prędkością przepływu przez pierścień mitralny (stosunek E/e’) dla funkcji rozkurczowej. Wtórne wyniki obejmowały także wskaźnik objętości lewego przedsionka i skurczowe ciśnienie w tętnicy płucnej.
Uzyskane wyniki
Po medianie czasu trwania leczenia, wynoszącej 18,4 miesiąca, średnia wartość TSH wahała się od 6,35 mIU/l do 3,55 mIU/l w grupie leczonych lewotyroksyną (n = 96) i utrzymywała się na podwyższonym poziomie 5,29 mIU/l w grupie placebo (n = 89).
Pod koniec badania łącznie 185 uczestników poddało się echokardiografii. Skorygowana różnica między grupą nie była istotna dla średniej frakcji wyrzutowej lewej komory (62,7 proc. vs 62,5 proc., różnica = 0,4 proc., 95-procentowy przedział ufności — 1,8 proc. do 2,5 proc., p = 0,72) i współczynnik E/e’ (10,6 vs 10,1, różnica 0,4, 95-procentowy przedział ufności -0,7 do 1,4, p = 0,47). Nie stwierdzono różnic w parametrach funkcji rozkurczowej lub interakcji w zależności od płci, wyjściowego stężenia TSH, istniejącej niewydolności serca i czasu trwania leczenia (wartość P >0,05).
WNIOSEK: Czynność tarczycy i rozkurczowa serca nie różniła się po leczeniu lewotyroksyną w porównaniu z placebo u osób starszych z łagodną subkliniczną niedoczynnością tarczycy.
Źródło: Gencer B., Moutzouri E., Blum M.R., Feller M., Collet T.H., Delgiovane C., da Costa B.R., Buffle E., Monney P., Gabus V., Müller H., Sykiotis G.P., Kearney P., Gussekloo J., Westendorp R., Stott D.J., Bauer D.C., Rodondi N.: The Impact of Levothyroxine on Cardiac Function in Older Adults With Mild Subclinical Hypothyroidism: A Randomized Clinical Trial. Am. J. Med. 2020; 133(7): 848.
W randomizowanym badaniu Gencera i wsp. z lewotyroksyną vs placebo, przeprowadzonym u 185 osób ≥65. r.ż. z SNT, nie było różnicy w skurczowej i rozkurczowej funkcji serca ze średnią obserwacji 18 miesięcy. Średnie osiągnięte wartości TSH w grupach otrzymujących leczenie lewotyroksyną i placebo to odpowiednio 3,55 i 5,29 mIU/l. Wyniki badań mają zastosowanie głównie w odniesieniu do osób w wieku powyżej 65. r.ż. z łagodną SNT, u których leczenie na ogół nie jest zalecane, ponieważ wartości TSH w tym zakresie (górna granica normy do 6,9 mIU/l) są odpowiednie dla wieku.
Wyniki uzyskane przez Gencera i wsp. potwierdzają zasadność zaleceń praktyki klinicznej 2019 r., opartych na przekonaniu, że większość dorosłych z SNT nie skorzysta z leczenia hormonami tarczycy. U pacjentów z TSH w przedziale 7-9,9 mIU/l terapia lewotyroksyną powinna być wzięta pod uwagę w przypadku występowania objawów niedoczynności tarczycy, takich jak pogłębiające się zmęczenie, tendencja do zaparć czy uczucie stałego zimna. U osób nieleczonych substytucyjnie należy oznaczyć stężenie TSH i fT4 po 6 miesiącach, a w przypadku stabilizacji kontrolować co 12 miesięcy.
Źródło: Puls Medycyny
Subkliniczna niedoczynność tarczycy (SNT), czyli podwyższone stężenie hormonu tyreotropowego (TSH) przy prawidłowym stężeniu wolnej tyroksyny (fT4), występuje u 10-20 proc. osób w wieku powyżej 65 lat. Chociaż SNT może być związana ze zwiększonym ryzykiem niewydolności serca, szczególnie gdy TSH wynosi ≥10 mIU/l (przy takiej wartości TSH jest wskazana terapia lewotyroksyną), rutynowe leczenie bezobjawowych pacjentów z SNT jest kontrowersyjne.
prof. dr hab. n. med. Janusz MyśliwiecZakład Medycyny Nuklearnej Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku
Dostęp do tego i wielu innych artykułów otrzymasz posiadając subskrypcję Pulsu Medycyny
- E-wydanie „Pulsu Medycyny” i „Pulsu Farmacji”
- Nieograniczony dostęp do kilku tysięcy archiwalnych artykułów
- Powiadomienia i newslettery o najważniejszych informacjach
- Papierowe wydanie „Pulsu Medycyny” (co dwa tygodnie) i dodatku „Pulsu Farmacji” (raz w miesiącu)
- E-wydanie „Pulsu Medycyny” i „Pulsu Farmacji”
- Nieograniczony dostęp do kilku tysięcy archiwalnych artykułów
- Powiadomienia i newslettery o najważniejszych informacjach
