Deformacje eksponowanych części ciała są dla osób nimi dotkniętych znacznym obciążeniem psychicznym. Mogą obniżać ich pewność siebie, ale także ich akceptację w środowisku społecznym. Czasem skutkują nawet zaburzeniami zachowania, takimi jak agresja lub wycofanie. 

„Istnieje związek pomiędzy występowaniem somatycznego zaburzenia kształtu ciała, a szeroko pojętym zdrowiem psychicznym i życiem społecznym. Jednocześnie są obecnie coraz większe możliwości chirurgicznej korekcji zaburzonego kształtu ciała. Jednak w przypadku wybranych deformacji brakuje jednoznacznych standardów postępowania, które byłyby przyjęte przez większość ośrodków klinicznych na świecie. Dlatego moim zainteresowaniem badawczym, a jednocześnie celem mojej pracy było poszerzenie wiedzy dotyczącej nowoczesnych możliwości inwazyjnego i nieinwazyjnego postępowania diagnostycznego i terapeutycznego w wybranych deformacjach twarzy” — mówi dr hab. Paweł Szychta.

Źródło negatywnych emocji

Deformacje w obrębie twarzy mogą występować już w wieku niemowlęcym, będąc zwykle skutkiem wady rozwojowej lub zmiany chorobowej. Na przykład naczyniaki niemowląt, często występujące na twarzy, mogą znacznie zniekształcić zajętą okolicę jako efekt ich inwolucji, pozostawiając szpecącą, wiotką skórę. Takie zniekształcenie twarzy może być przyczyną negatywnego odbioru społecznego danej osoby w późniejszym okresie dziecięcym i w wieku dorosłym. Może ujemnie oddziaływać na jej życie społeczne, co jest szczególnie dotkliwe dla płci żeńskiej.

„Nawet w przypadku braku jakichkolwiek problemów medycznych, dorastające dzieci niejednokrotnie doświadczają silnie emocjonalnych przeżyć. Jeśli do tego dochodzą dodatkowe niekorzystne czynniki, wzmacnia to negatywne bodźce i wpływa ujemnie na cały ich rozwój. Sytuacja taka ma miejsce nawet w przypadku, często bagatelizowanego, problemu odstających małżowin usznych. U niektórych dzieci ta wada może przyczyniać się do zmniejszonego poczucia atrakcyjności i narazić na dokuczanie ze strony rówieśników (w zależności od nasilenia deformacji i cech osobowych danego pacjenta)” — wyjaśnia dr hab. Paweł Szychta.

Zniekształcenia twarzy są jednymi z najdotkliwszych, bo zauważalne są już przy pierwszym kontakcie wzrokowym. Przeważnie mają wpływ na życie psychospołeczne danej osoby. Dlatego każdy taki przypadek musi być przez lekarza traktowany indywidualnie. 

Ulepszanie schematów leczenia

W praktyce lekarskiej dr hab. Pawła Szychty dużą grupę pacjentów stanowią osoby z wrodzonym bądź pourazowym zniekształceniem nosa. Dla nich zaproponował on nowy schemat postępowania uwzględniając przeprowadzone analizy. Między innymi przeanalizował aspekty komunikacji pacjent-lekarz w przedoperacyjnym planowaniu korekcji nosa dla uzyskania lepszego efektu estetycznego. Przeprowadził także porównania etnicznych i indywidualnych aspektów korekcji nosa oraz oszacował problem kliniczny bólu pooperacyjnego po tej operacji.

Schematy postępowania tworzone na podstawie własnych narzędzi analitycznych pozwoliły dr hab. Pawłowi Szychcie usystematyzować nowoczesne zasady diagnostyczne i lecznicze w przypadku deformacji spowodowanych znamionami barwnikowymi czy naczyniakiem niemowląt. Część prac została opublikowana w najbardziej prestiżowych czasopismach z zakresu chirurgii plastycznej, a jedno opracowanie zostało nawet wyróżnione tytułem „Artykuł roku”. Schematy zawarte w pracach mogą być bezpośrednio wdrożone do codziennej praktyki lekarskiej.

Pomocna umiejętność programowania

Niezwykle przydatna okazała się umiejętność tworzenia własnych programów komputerowych. „W niektórych przeprowadzonych przeze mnie badaniach naukowych ta umiejętność była wręcz konieczna dla uzyskania wymaganych wyników — podkreśla dr hab. Paweł Szychta. — Połączenie zrozumienia analizowanych zagadnień klinicznych z wiedzą informatyczną umożliwiło mi opracowanie użytecznych narzędzi i metod badawczych, mających również potencjalne zastosowanie w praktyce lekarskiej. Programy komputerowe zostały napisane przeze mnie dla uzyskania możliwości obiektywnej oceny estetycznych wyników leczenia” — tłumaczy lekarz.

 

Badania naukowe

Zagadnienia kliniczne opracowywane przez dr. hab. Pawła Szychtę

1. Utworzenie obiektywnej metody oceny estetycznych wyników leczenia zmian barwnikowych skóry, na przykładzie laseroterapii.

2. Wytyczne leczenia naczyniaków niemowląt przy użyciu propranololu, opracowane na podstawie własnej, obiektywnej metody oceny wyników terapii.

3. Dobór optymalnej techniki chirurgicznej korekcji odstających małżowin usznych, z uwzględnieniem retrospektywnej oceny wyików estetycznych i powikłań pooperacyjnych.

4. Określenie „drabiny rekonstrukcyjnej” zniekształceń małżowiny usznej, powstałych wtórnie do chirurgicznej korekcji odstających uszu.

5. Określenie algorytmu antropometrycznych pomiarów deformacji nosa przy użyciu skanowania 3D przed i/lub po chirurgicznej korekcji.

6. Znaczenie komunikacji pomiędzy pacjentem i lekarzem w trakcie przedoperacyjnej konsultacji przed korekcją nosa oraz rola Internetu jako źródła wiedzy dla pacjentów.

7. Wyznaczenie schematu postępowania z bólem pooperacyjnym po korekcji nosa.