Pacjenci nefrologiczni są leczeni przez wielu różnych specjalistów

Ponieważ brakuje w Polsce rejestru chorych na nerki, jedyną znaną liczbą z tego zakresu jest ok. 22 tys. osób dializowanych. Najczęściej cierpią oni również na choroby serca, nadciśnienie, cukrzycę… Pacjenci ci są leczeni przez lekarzy POZ, specjalistów z różnych dziedzin medycyny w poradniach i na oddziałach szpitalnych oraz, oczywiście, przez nefrologów w stacjach dializ. Terapia licznych schorzeń współistniejących i wpływających na siebie jest prowadzona przeważnie bez współpracy lekarzy i wzajemnych konsultacji.

Włosi przeprowadzili badanie ankietowe wśród chorych na nerki. Wynika z niego, że co piąty pacjent dostaje od różnych lekarzy sprzeczne informacje, a połowa chorych otrzymuje leki, których łączenie jest niekorzystne dla ich stanu zdrowia.

Chorzy potrzebują koordynowanej opieki nefrologicznej. Chcemy, by jak najszybciej nefrolog z poradni nefrologicznej przy stacji dializ, opiekującej się pacjentem, zajął się nim tak, jak lekarz rodzinny — holistycznie.

Korzyści z wczesnej identyfikacji chorych

Potrzebujemy też pilnie programu wczesnego wykrywania schorzeń nefrologicznych. Teraz większość pacjentów dowiaduje się o chorobie, gdy nie ma już szansy na jej skuteczne leczenie farmakologiczne czy też przeszczep wyprzedzający, czyli przeprowadzany przed włączeniem do programu dializ. Konsekwencje takiego stanu rzeczy to wzrost liczby ciężko chorych na nerki oraz wydatków na ich terapię.

Na początek powołanie nefro-unitów

Projekt opieki koordynowanej zakłada wyznaczenie w pierwszym etapie kilkudziesięciu poradni nefrologicznych, w których pacjenci otrzymają kompleksową pomoc zespołu lekarzy. Powołanie jednostek koordynujących leczenie, roboczo nazwanych nefro-unitami, nie wymaga dodatkowych nakładów finansowych. Proponowany model zakłada wykorzystanie istniejącej sieci poradni nefrologicznych, czyli miejsc, które są najbliżej pacjentów.

Chcemy doprowadzić do tego, by koordynacja diagnostyki i przygotowania do leczenia nerkozastępczego, łącznie z poradami dietetycznymi, psychologicznymi i fizjoterapią, odbywały się w jednym miejscu. Poradnia nefrologiczna odpowiadałby także na potrzeby pacjenta związane z chorobami współistniejącymi, a z czasem prowadziła badania przesiewowe, by objąć opieką jak najszerszą populację.

Szansa dla pacjentów, oszczędności dla płatnika

W konsekwencji koordynacji opieki chorzy dializowani zyskają lepsze leczenie i większe szanse np. na przeszczepienie nerki. Po transplantacji natomiast będą mogli żyć tak jak przed chorobą: pracować, uczyć się, zakładać rodziny. Pacjenci, których stan zdrowia nie pozwala na przeszczep, będą mieć stałą, wyższą jakość życia dzięki bardziej kompleksowej i skutecznej opiece oraz lepszym wynikom leczenia.

Objęcie opieką koordynowaną tylko chorych dializowanych, w schyłkowym stadium niewydolności nerek, a taki jest plan pierwszego etapu koordynacji, przyniesie ok. 3 mln zł oszczędności rocznie dla płatnika. Te pieniądze wystarczyłyby na to, żeby co najmniej 50 tys. osób rocznie mogło pójść do nefrologa i wcześniej dowiedzieć się o chorobie. Szybko zdiagnozowanego pacjenta możemy leczyć zachowawczo, tak żeby choroba nie postępowała lub by działo się to maksymalnie wolno. Możemy dzięki temu odwlec, np. włączenie pacjenta do dializy, o 10-20 lat. Łatwo policzyć, jakie to są zyski dla systemu. 10 lat dializowania jednego chorego kosztuje ponad pół mln zł.

Dzięki programowi koordynowanej opieki nefrologicznej średnia długość życia Polaków może wzrosnąć o rok i to bardzo szybko — w perspektywie zaledwie kilku lat.