Konferencja Polityka lekowa

Jak pandemia COVID-19 wpłynęła na zaufanie do idei szczepień? Co wiemy na temat szczepionek przeciwko SARS-CoV-2? O tym m.in. dyskutowali zaproszeni przez „Puls Medycyny” eksperci podczas debaty „Nauka kontra antyszczepionkowcy: jak przekonać Polaków do szczepień?”.

Jakie są szacowane koszty pośrednie i bezpośrednie opieki nad pacjentami z chorobami autoimmunologicznymi? To tylko jedno z pytań, na które odpowiedź starali się znaleźć eksperci podczas konferencji “Polityka lekowa”.

W czasie pandemii placówki hematoonkologiczne pozostawały otwarte, jednak spadł odsetek nowo rozpoznanych chorób we wczesnych stadiach rozwoju. Czy zmienił się dostęp do badań diagnostycznych i leczenia nowotworów krwi? Na co skarżą się pacjenci hematoonkologiczni i ich rodziny?

Sytuacja polskich pacjentów, nie tylko cierpiących na COVID-19, ale przede wszystkim pacjentów przewlekle chorych czy zmagających się z chorobami onkologicznymi, jest dziś wyjątkowo trudna. Długi okres oczekiwania na konsultacje, brak kontaktu z placówkami, odwoływane leczenie szpitalne w trakcie kolejnych fal pandemii to tylko niektóre zgłaszane przez pacjentów problemy.

Zapowiadane w ustawie refundacyjnej mechanizmy, które mają zwiększyć bezpieczeństwo lekowe Polski, wpisują się w politykę całej UE. Dziś wszystkie kraje Europy zaczynają traktować przemysł farmaceutyczny jak dobro narodowe i podkreślają konieczność uniezależnienia się od krajów trzecich.

Pamiętam początki immunoterapii. Z przyjemnością przypomnę, że immunoterapia na jad owadów błonkoskrzydłych po raz pierwszy została wprowadzona w Białymstoku. Pierwsze odczulania były prowadzone w warunkach ambulatoryjnych.

Osoby uczulone na jad owadów błonkoskrzydłych, przyjmujące immunoterapię alergenową czekają na dostęp do leczenia w warunkach ambulatoryjnych. Postulowane zmiany w organizacji prowadzenia immunoterapii alergenowej już w kolejnym roku od ich wprowadzenia mogłyby przynieść milionowe oszczędności dla budżetu państwa.

Niezależnie od tego, czy ocenie technologii medycznych (ang. health technology assessment, HTA) podlega lek dla kilku tysięcy pacjentów, czy dla pojedynczego chorego, powinien on spełniać pewne kryteria.

Zawieszona w czasie i niedokończona terapia biologiczna u pacjenta z astmą ciężką generuje poważne zagrożenia dla chorego. Kwalifikowanie pacjenta i ponowne jego leczenie, gdy objawy choroby się zaostrzą, jest trudne dla samego chorego, ale także dla lekarza. Od lat powtarzamy naszym pacjentom, że leczenie biologiczne, aby było skuteczne, powinno być ciągłe. W dobie pandemii obserwowaliśmy problemy w utrzymaniu ciągłości leczenia biologicznego u chorych na astmę.

Potrzeby pacjentów z nieswoistą chorobą jelit są nadal ogromne. Pomimo że w ostatnim czasie na listach refundacyjnych pojawiły się nowe terapie dla tych chorych, to pozostaje wiele potrzeb, które dotychczas nie zostały jeszcze zaadresowane. Jeżeli porównujemy naszych pacjentów do innych chorych leczonych w programach lekowych, widzimy, że programy te nakładają wiele restrykcji, które nie pozwalają naszym chorym w pełni korzystać z potencjału refundowanych leków.

W przypadku choroby Fabry’ego, czas do ustalenia właściwego rozpoznania jest często dłuższy niż w wielu innych chorobach rzadkich. Do tego momentu pacjent często błądzi od gabinetu jednego specjalisty do kolejnego, którzy proponują mu jedynie leczenie objawowe, łagodzące dolegliwości bólowe.

Największym wyzwaniem w leczeniu pacjentów z wrodzonym obrzękiem naczynioruchowym (HAE) są obrzęki błon śluzowych. Gdy do nich dochodzi, mierzymy się z bezpośrednim zagrożeniem życia pacjenta. W takich sytuacjach najczęściej występuje obrzęk krtani lub gardła, a pacjent umiera z powodu uduszenia. Lekarze niewiele mogą wtedy zrobić.

W Polsce rocznie wykrywa się ok. 3-3,5 tys. nowych przypadków raka jajnika. Niestety, najczęściej jest on rozpoznawany w wysokim stopniu zaawansowania procesu nowotworowego, dlatego chora musi być poddana leczeniu operacyjnemu i intensywnej farmakoterapii.

Rak wątrobowokomórkowy (HCC) to najczęściej występujący pierwotny nowotwór złośliwy wątroby stanowiący 2 proc. wszystkich nowotworów złośliwych. Przeważnie rozwija się u osób z marskością wątroby, spowodowaną przewlekłym stanem zapalnym, wywołanym wirusem (HBV lub HCV).