Diabetologia

Otyłość, cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, wysokie stężenie cholesterolu LDL i trójglicerydów, niskie cholesterolu HDL — to obraz przeciętnego pacjenta, który trafia do kardiologa lub diabetologa. Na jakie opcje terapeutyczne może liczyć taki chory? Między innymi na to pytanie odpowiadali specjaliści z tych dziedzin: prof. Anna Tomaszuk-Kazberuk oraz prof. Leszek Czupryniak w programie „Siła dialogu”.

Kluczową kwestię w terapii insuliną stanowi dopasowanie jej dawki, również w cukrzycy typu 2. Jakie czynniki na to wpływają?

Trwająca od półtora roku pandemia COVID-19 znacząco wpłynęła na wszystkie dziedziny medycyny. Z powodu utrudnionego kontaktu ze specjalistami, wielu chorych na cukrzycę przerwało leczenie przewlekłe, nie realizowało zaplanowanych wizyt i badań.

Cukrzyca, szczególnie ta typu 2, oraz jej powikłania znacząco zwiększają ryzyko rozwoju nietrzymania moczu. Czynnikiem sprzyjającym obu tym chorobom jest zaawansowany wiek.

"Puls Medycyny“ organizuje internetową debatę „Neurologiczne powikłania chorób sercowo-naczyniowych", w której wezmą udział znakomici eksperci. Już teraz zachęcamy do zadawania im pytań.

Zapraszamy do obejrzenia kolejnego materiału z cyklu “Siła dialogu”. Spotkanie poświęciliśmy trudnościom, z jakimi borykają się lekarze podstawowej opieki zdrowotnej prowadząc pacjentów diabetologicznych.

Codzienne spożywanie co najmniej dwóch porcji owoców, ale nie soków owocowych, wiąże się z mniejszym o 36 proc. ryzykiem rozwinięcia się cukrzycy typu 2 - informuje "Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism".

Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), do grupy wysokiego ryzyka ciężkiego przebiegu COVID-19 zaliczamy osoby powyżej 60. r.ż. oraz z chorobami współistniejącymi, takimi jak: choroby płuc, serca, cukrzyca, otyłość, zaburzeniami autoimmunologicznymi i chorobami układu odpornościowego.

O potrzebie zwracania uwagi na objawy depresji u pacjentów cierpiących z powodu innych schorzeń, np. kardiologicznych, rozmawiamy z dr. n. med. Sławomirem Murawcem.

Frederick Banting miał zaledwie 30 lat, gdy wyizolował insulinę. Odbierając dwa lata później Nagrodę Nobla, był najmłodszym w historii jej laureatem w dziedzinie medycyny i fizjologii. W tym roku mija setna rocznica odkrycia, które cukrzycę, będącą kiedyś wyrokiem śmierci, uczyniło schorzeniem przewlekłym.