Diabetologia

Wystarczy wykonać proste badanie, by rozpoznać chorobę, która w początkowym okresie nie daje objawów. Gdy dochodzi do powikłań, często są one nieodwracalne i znacząco pogarszają rokowanie dla pacjenta. O przypadkach pacjentów z cukrzycą, u których diagnoza mogła być postawiona szybciej, opowiada prof. dr hab. n. med. Leszek Czupryniak, kierownik Kliniki Diabetologii i Chorób Wewnętrznych WUM.

Cukrzyca i jej powikłania są ogólnoświatowym problemem. U co najmniej połowy chorych na cukrzycę rozwija się polineuropatia. Co więcej, uszkodzenie nerwów obwodowych może się pojawić już w stadium przedcukrzycowym.

Agoniści GLP-1 to leki, które mają niezwykle pozytywny wpływ na losy pacjenta i w ogromnym stopniu zmieniły możliwości terapii cukrzycy. „W naszym armamentarium lekarskim mamy do dyspozycji kilka leków z grupy agonistów GLP-1. Często zastanawiamy się, który z nich wybrać. Omówię dwa przypadki kliniczne, w których lekiem z wyboru, moim zdaniem, powinien być dulaglutyd” – zapowiada prof. dr hab. n. med. Tomasz Klupa z Katedry i Kliniki Chorób Metabolicznych UJ CM w Krakowie.

„W codziennej praktyce nierzadko u chorych na cukrzycę typu 2 lekarz rozpoznaje niealkoholowe stłuszczenie wątroby — NAFLD (ang. non-alcoholic fatty liver disease), a podstawą rozpoznania stłuszczenia jest „jasna” wątroba w badaniu ultrasonograficznym. I odwrotnie — u pacjenta diagnozowanego z powodu umiarkowanego wzrostu aktywności aminotransferaz na podstawie standardowej diagnostyki laboratoryjnej rozpoznaje cukrzycę typu 2” — zwraca uwagę prof. dr hab. n. med. Marek Hartleb, kierownik Kliniki Gastroenterologii i Hepatologii Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach.

Agoniści GLP-1 to leki, które mają niezwykle pozytywny wpływ na losy pacjenta i w ogromnym stopniu zmieniły możliwości terapii cukrzycy. „W naszym armamentarium lekarskim mamy do dyspozycji kilka leków z grupy agonistów GLP-1. Często zastanawiamy się, który z nich wybrać. Omówię dwa przypadki kliniczne, w których lekiem z wyboru, moim zdaniem, powinien być dulaglutyd” — zapowiada prof. dr hab. n. med. Tomasz Klupa z Katedry i Kliniki Chorób Metabolicznych UJ CM w Krakowie.

Ze względu na korzystne działanie sercowo-naczyniowe analogi GLP-1 są jedną z kluczowych grup leków w leczeniu pacjentów z cukrzycą typu 2. Dowodzą tego wyniki badań klinicznych.

Wydaje się, że cukrzyca i depresja to niezwiązane ze sobą schorzenia. Tymczasem u chorych na cukrzycę zaburzenia depresyjne występują częściej niż w populacji ogólnej. Depresja jest także niezależnym czynnikiem ryzyka wystąpienia cukrzycy typu 2. O dwukierunkowej zależności między tymi chorobami rozmawiamy z dr. hab. n. med. Tomaszem Gabryelewiczem, prof. IMDiK PAN.

Ze względu na korzystne działanie sercowo-naczyniowe analogi GLP-1 są jedną z kluczowych grup leków w leczeniu pacjentów z cukrzycą typu 2. Dowodzą tego wyniki badań klinicznych.