Diabetologia

Agoniści GLP-1 to leki, które mają niezwykle pozytywny wpływ na losy pacjenta i w ogromnym stopniu zmieniły możliwości terapii cukrzycy. „W naszym armamentarium lekarskim mamy do dyspozycji kilka leków z grupy agonistów GLP-1. Często zastanawiamy się, który z nich wybrać. Omówię dwa przypadki kliniczne, w których lekiem z wyboru, moim zdaniem, powinien być dulaglutyd” — zapowiada prof. dr hab. n. med. Tomasz Klupa z Katedry i Kliniki Chorób Metabolicznych UJ CM w Krakowie.

Ze względu na korzystne działanie sercowo-naczyniowe analogi GLP-1 są jedną z kluczowych grup leków w leczeniu pacjentów z cukrzycą typu 2. Dowodzą tego wyniki badań klinicznych.

Wydaje się, że cukrzyca i depresja to niezwiązane ze sobą schorzenia. Tymczasem u chorych na cukrzycę zaburzenia depresyjne występują częściej niż w populacji ogólnej. Depresja jest także niezależnym czynnikiem ryzyka wystąpienia cukrzycy typu 2. O dwukierunkowej zależności między tymi chorobami rozmawiamy z dr. hab. n. med. Tomaszem Gabryelewiczem, prof. IMDiK PAN.

Agoniści GLP-1 to leki, które mają niezwykle pozytywny wpływ na losy pacjenta i w ogromnym stopniu zmieniły możliwości terapii cukrzycy. „W naszym armamentarium lekarskim mamy do dyspozycji kilka leków z grupy agonistów GLP-1. Często zastanawiamy się, który z nich wybrać. Omówię dwa przypadki kliniczne, w których lekiem z wyboru, moim zdaniem, powinien być dulaglutyd” – zapowiada prof. dr hab. n. med. Tomasz Klupa z Katedry i Kliniki Chorób Metabolicznych UJ CM w Krakowie.

Ze względu na korzystne działanie sercowo-naczyniowe analogi GLP-1 są jedną z kluczowych grup leków w leczeniu pacjentów z cukrzycą typu 2. Dowodzą tego wyniki badań klinicznych.

„Badania nad cukrzycami monogenowymi (m.in. noworodkowymi i w zespołach, w których są jednym z objawów) to silny trend. Prowadzone na liniach komórkowych, na modelach zwierzęcych, w badaniach eksperymentalnych i próbach klinicznych pozwalają zidentyfikować powstałe tą drogą defekty i w ten sposób odkrywać uniwersalne mechanizmy cukrzycy czy otyłości. W ślad za tym powstają leki ukierunkowane na patomechanizm cukrzycy” — mówi prof. dr hab. med. Wojciech Młynarski, kierownik Kliniki Pediatrii, Onkologii i Hematologii UM w Łodzi.

„W codziennej praktyce nierzadko u chorych na cukrzycę typu 2 lekarz rozpoznaje niealkoholowe stłuszczenie wątroby — NAFLD (ang. non-alcoholic fatty liver disease), a podstawą rozpoznania stłuszczenia jest „jasna” wątroba w badaniu ultrasonograficznym. I odwrotnie — u pacjenta diagnozowanego z powodu umiarkowanego wzrostu aktywności aminotransferaz na podstawie standardowej diagnostyki laboratoryjnej rozpoznaje cukrzycę typu 2” — zwraca uwagę prof. dr hab. n. med. Marek Hartleb, kierownik Kliniki Gastroenterologii i Hepatologii Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach.