Coraz więcej zachorowań na krztusiec
W wyniku kontaktu z osobą chorą na krztusiec zakaża się do 90 rpoc. nieuodpornionych osób. Ze względu na skalę zachorowań, krztusiec klasyfikuje się jako nowo powracające zagrożenie zdrowia publicznego - alarmuje GIS.
Obserwowany obecnie wzrost zachorowań na krztusiec dotyczy głównie młodzieży i dorosłych, u których zanika odporność uzyskana w wyniku szczepienia w dzieciństwie. U dorosłych krztusiec przebiega dość łagodnie, ale mogą oni zarażać niemowlęta, dla których choroba stanowi zagrożenie życia.

Krztusiec to bakteryjna choroba zakaźna wywołana przez pałeczkę krztuśca Bordatella pertusis. W przypadku osób dorosłych zachorowanie ma postać przewlekłego, utrzymującego się powyżej 2 tygodni kaszlu.
U dzieci występuje napadowy, duszący kaszel kończący się z charakterystycznym świszczącym wdechem, któremu mogą towarzyszyć wymioty. U niemowląt poniżej 6 miesiąca życia zachorowania mają wyjątkowo ciężki przebieg i mogą kończyć się zgonem. Na ostrą formę choroby najbardziej podatne są nieuodpornione noworodki i niemowlęta. Powikłania mogą doprowadzić do krztuścowego uszkodzenia mózgu, które objawia się zaburzeniami świadomości, niedowładem kończyn, uszkodzeniem nerwów czaszkowych. Zmiany mogą być nieodwracalne.
Epidemie wyrównawcze chorób zakaźnych to cykliczne występowanie wzrostów liczby zachorowań. Cykliczność występowania zachorowań krztuśca wynosi od 3 do 5 lat w zależności od stosowanej szczepionki oraz innych czynników (grup wiekowych objętych powszechnymi szczepieniami).
Cykl bezpłatnych, obowiązkowych szczepień przeciw krztuścowi rozpoczyna się w 2 miesiącu życia dziecka. Ponadto kobietom w ciąży zalecane jest szczepienie przypominające, które pozwala chronić dziecko w okresie przed jego pierwszym szczepieniem.
Najistotniejszym czynnikiem sprzyjającym szerzeniu się krztuśca w populacji jest występowanie zjawiska naturalnego (fizjologicznego) zanikania odporności na tę chorobę zarówno w przypadku osób, które nabyły ją w wyniku szczepienia, jak również tych które nabyły ją w wyniku przechorowania. Spadek odporności nabytej w wyniku przechorowania krztuśca jest wolniejszy niż po podaniu szczepionki. Istnieją również różnice w okresie ochrony zapewnianej przez szczepionki w zależności od ich rodzaju. Odporność naturalna po przechorowaniu krztuśca utrzymuje się przez ok. 10 – 15 lat. Odporność po podaniu szczepionek komórkowych (celularnych) utrzymuje się ok. 3 – 10 lat (najczęściej 5 – 7 lat).
Źródło: Puls Medycyny
Podpis: GIS/red.