W związku z wprowadzeniem stanu epidemii na terytorium RP z powodu rozprzestrzeniania się wirusa SARS-CoV-2 wywołującego chorobę COVID-19, ustawodawca zdecydował się na uregulowania ustawowe, które w praktyce mogą uprościć zarządzanie i kierowanie podmiotami leczniczymi. Poniżej przedstawiamy wskazówki dla kadry kierowniczej i pracowników wspomagających, którzy w związku z udzielaniem świadczeń zdrowotnych borykają się z problemami wynikającymi z konieczności zapewnienia bezpieczeństwa pacjentom i personelowi.

Zmiana terminów egzaminów lekarskich oraz szkoleń specjalizacyjnych dla lekarzy i diagnostów, skierowanie lekarzy stażystów i rezydentów do pracy, umożliwienie powrotu do pracy pielęgniarkom, które odeszły z zawodu i rozszerzenie ich kompetencji - podsumowujemy najważniejsze zmiany prawne dotyczące zawodów medycznych, które wymusiła epidemia COVID-19 w Polsce.

Pisząc o prawach pacjenta, zawsze podkreślam, że każde z praw wywodzonych z obecnie obowiązujących przepisów jest tak samo ważne. Pacjent powinien być objęty profesjonalną opieką z zapewnieniem wszystkich przysługujących mu uprawnień. Jednak w związku z ogłoszeniem stanu epidemii w Polsce (na podstawie rozporządzenia ministra zdrowia z 25 marca 2020 r.), analizując bliżej przepisy w tym zakresie, możemy wyróżnić takie prawa, które ze względu na ochronę wyższego dobra, muszą być niekiedy ograniczone.

Wykonuję specjalistyczną praktykę lekarską i ku mojemu zadowoleniu rozrasta się ona do takich rozmiarów, że nie jestem w stanie sam udzielić świadczeń wszystkim chętnym pacjentom. Chciałbym zatrudnić innego lekarza do pomocy, a także personel pomocniczy do obsługi dokumentacji medycznej i recepcji. Czy mogę to zrobić? Podobny problem ma kolega lekarz dentysta. Ostatnio przekazywał mi, że z tego, co się dowiadywał, nie ma szans, żeby zatrudnić innego lekarza w swojej praktyce. Jaka jest prawda i jakie znaleźć wyjście w tej sytuacji? — pyta zainteresowany lekarz.

Co ma zrobić lekarz, który chce skierować pacjenta do placówki opiekuńczo-leczniczej, a pacjent nie jest w stanie wyrazić na to świadomej zgody, nie ma też ustanowionego przedstawiciela ustawowego? Objaśniamy procedurę postępowania.

Jestem lekarką. Obserwuję od kilku miesięcy medialny spektakl dotyczący dyskusji o obowiązkowych szczepieniach. Choć nie znam szczegółów spraw wytaczanych przed sądami lekarskimi przez rzeczników dyscyplinarnych, chciałabym prosić o analizę przypadków lekarzy, którzy zaangażowali się w spór po jednej ze stron, albo lekarzy-posłów, którzy podnieśli rękę za dalszą dyskusją w komisjach sejmowych. Media donoszą, że sądy lekarskie sypią naganami. Czy to nie godzi w wolność słowa, myślenia i dyskusji? Jestem ciekawa opinii prawnika — pyta czytelniczka „Pulsu Medycyny”, lekarka z Sosnowca.