Co grozi lekarzowi w przypadku podania leku, który nie działa zgodnie z dokumentacją producenta? Jak z punktu widzenia prawa wygląda kwestia odpowiedzialności, zarówno producenta, jak i lekarza, w przypadku błędnego działania leku bądź też jego nieodpowiedniego podania?

Czy lekarzowi zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę, zobowiązanemu do pełnienia dyżuru „pod telefonem” przysługuje 11-godzinny nieprzerwany odpoczynek dobowy i 35-godzinny odpoczynek tygodniowy? Czy dyżur „pod telefonem” musi być brany pod uwagę przy określaniu dobowego i tygodniowego odpoczynku, choćby nawet w toku tego dyżuru pracownik nie świadczył faktycznie pracy w wyniku wezwania pracodawcy? - pyta lekarz.

Czy to prawda, że pomimo iż nabyłem już prawa emerytalne, mogę być nadal chroniony przed zwolnieniem, jak pracownik przed emeryturą? — zadaje pytanie lekarz.

Proszę o opisanie, jak się zachować w sytuacji, gdy pacjent zgłasza żądanie wypisu ze szpitala na własne żądanie. Czy lekarz może mu tego zakazać? Co musi się znaleźć w oświadczeniu pacjenta, żeby nie narazić się na odpowiedzialność? – pyta lekarz.

Prowadzę własną praktykę lekarską, ale moje pytanie nie dotyczy szczegółów związanych z tą działalnością. Chodzi o postępowanie prokuratorskie, jakie zostało przeciwko mnie wszczęte w sprawie sfałszowania oświadczenia, które przedłożyłem wiele lat temu w jednym z urzędów. Uważam te zarzuty za bezpodstawne. Jednak prokurator nie dość, że prowadzi postępowanie karne, to jeszcze zawiadomił okręgową izbę lekarską o tym fakcie. Okręgowy rzecznik odpowiedzialności zawodowej już prowadzi w tej sprawie czynności sprawdzające. Czy ewentualne popełnienie przeze mnie czynu może mieć jakiekolwiek znaczenie dla prowadzonej przeze mnie praktyki? Czy izba może wyjaśniać tę kwestię i czy prokurator miał prawo ją poinformować? Słyszałem, że grozi mi nawet kara pozbawienia prawa wykonywania zawodu — pisze lekarz.

W związku z wprowadzeniem stanu epidemii na terytorium RP z powodu rozprzestrzeniania się wirusa SARS-CoV-2 wywołującego chorobę COVID-19, ustawodawca zdecydował się na uregulowania ustawowe, które w praktyce mogą uprościć zarządzanie i kierowanie podmiotami leczniczymi. Poniżej przedstawiamy wskazówki dla kadry kierowniczej i pracowników wspomagających, którzy w związku z udzielaniem świadczeń zdrowotnych borykają się z problemami wynikającymi z konieczności zapewnienia bezpieczeństwa pacjentom i personelowi.

Zmiana terminów egzaminów lekarskich oraz szkoleń specjalizacyjnych dla lekarzy i diagnostów, skierowanie lekarzy stażystów i rezydentów do pracy, umożliwienie powrotu do pracy pielęgniarkom, które odeszły z zawodu i rozszerzenie ich kompetencji - podsumowujemy najważniejsze zmiany prawne dotyczące zawodów medycznych, które wymusiła epidemia COVID-19 w Polsce.

Pisząc o prawach pacjenta, zawsze podkreślam, że każde z praw wywodzonych z obecnie obowiązujących przepisów jest tak samo ważne. Pacjent powinien być objęty profesjonalną opieką z zapewnieniem wszystkich przysługujących mu uprawnień. Jednak w związku z ogłoszeniem stanu epidemii w Polsce (na podstawie rozporządzenia ministra zdrowia z 25 marca 2020 r.), analizując bliżej przepisy w tym zakresie, możemy wyróżnić takie prawa, które ze względu na ochronę wyższego dobra, muszą być niekiedy ograniczone.

Wykonuję specjalistyczną praktykę lekarską i ku mojemu zadowoleniu rozrasta się ona do takich rozmiarów, że nie jestem w stanie sam udzielić świadczeń wszystkim chętnym pacjentom. Chciałbym zatrudnić innego lekarza do pomocy, a także personel pomocniczy do obsługi dokumentacji medycznej i recepcji. Czy mogę to zrobić? Podobny problem ma kolega lekarz dentysta. Ostatnio przekazywał mi, że z tego, co się dowiadywał, nie ma szans, żeby zatrudnić innego lekarza w swojej praktyce. Jaka jest prawda i jakie znaleźć wyjście w tej sytuacji? — pyta zainteresowany lekarz.

Co ma zrobić lekarz, który chce skierować pacjenta do placówki opiekuńczo-leczniczej, a pacjent nie jest w stanie wyrazić na to świadomej zgody, nie ma też ustanowionego przedstawiciela ustawowego? Objaśniamy procedurę postępowania.

Jestem lekarką. Obserwuję od kilku miesięcy medialny spektakl dotyczący dyskusji o obowiązkowych szczepieniach. Choć nie znam szczegółów spraw wytaczanych przed sądami lekarskimi przez rzeczników dyscyplinarnych, chciałabym prosić o analizę przypadków lekarzy, którzy zaangażowali się w spór po jednej ze stron, albo lekarzy-posłów, którzy podnieśli rękę za dalszą dyskusją w komisjach sejmowych. Media donoszą, że sądy lekarskie sypią naganami. Czy to nie godzi w wolność słowa, myślenia i dyskusji? Jestem ciekawa opinii prawnika — pyta czytelniczka „Pulsu Medycyny”, lekarka z Sosnowca.